“มีเศรษฐีคนหนึ่งเขายื่นมือเข้ามาช่วย แต่... เขาต้องการแต่งงานกับลูกแพร” คำพูดของบิดาทำเอาแพรวาแทบจะกรี๊ดลั่นบ้าน
“พ่อว่าอะไรนะคะ นี่พ่อจะขายแพรหรือไง” แพรวาหน้าแดงด้วยความคับข้องใจ เด็กสาวเดินเข้าไปนั่งบนเก้าอี้นวมที่วางอยู่ตรงกันข้ามกับร่างของบิดาของหล่อน
“พ่อไม่อยากจะทำแบบนี้ แต่ไร่กำลังจะถูกยึด พ่อยอมไม่ได้...”
“แม้จะต้องขายลูกกินเหรอคะ” พ่อของหล่อนหน้าเศร้า ใบหน้าที่เคยอิ่มเอิบตอนนี้ดูดำคล้ำจนผิดหูผิดตา แพรวาเห็นอาการของบิดาแล้ว ความสงสารก็เริ่มเข้ามาแทนที่โทสะ
“พ่อขอโทษ... พ่อไม่ดีเอง” เมื่อเห็นบิดาน้ำตาคลอ แพรวาก็ใจอ่อนลงอย่างไม่น่าเชื่อ
“แพรจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าหรอกนะคะ แต่คุณพ่อไม่ต้องห่วง แพรจะหาคนมาช่วยพยุงไร่ของเราเอง แพรจะทำให้ได้...” แพรวาลุกขึ้นยืน มือบางกระชับกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองแน่น
“แต่...คุณภคินเขาจ่ายเงินให้กับธนาคารไปแล้วนะ ลูกแพร เขาคงจะไม่ยอม
