รุ่งเช้าของวันถัดมา นายอัมรินทร์นั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องรับแขกภายในบ้าน แววตาแห่งความไม่พอใจจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของบุตรสาวกับเมธาพัฒน์ที่หายไปด้วยกันทั้งคืน
“ผมต้องการคำอธิบาย…” ชายวัยกลางคนคำรามออกมาเสียงกร้าว ใบหน้าบูดบึ้งน่ากลัว
“พ่อคะไว้หนูจะอธิบายให้ฟังเองค่ะ แต่ว่าตอนนี้หนูมีเงินมาใช้หนี้นายภคินนั่นแล้ว...” เด็กสาวพูดยังไม่ทันจบ นายอัมรินทร์ซึ่งได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบิดาก็ตอกกลับมาเสียงกระด้าง
“โดยการเอาตัวเข้าแลกมาใช่ไหม แพรวาพ่อผิดหวังกับลูกเหลือเกิน” คำพูดของบิดาทำให้แพรวาหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอาย หล่อนหันไปมองเมธาพัฒน์อย่างต้องการความช่วยเหลือ
“ผมรับรองด้วยเกียรติของผมว่าคุณแพรวาเธอยังเหมือนเดิมทุกประการ ส่วนเงินในเช็คผมแค่ต้องการช่วยเหลือ มีเมื่อไหร่ค่อยส่งคืนผม” คำพูดที่แสนจะสุภาพ แต่ฟังแล้วหนักแน่นน่าเชื่อถือของเมธาพัฒน์ทำให้นายอัมรินทร์ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักอก
“ผมเชื่
