แสงไฟรถคันคุ้นตาแล่นเข้ามาจอดในโรงรถ แพรวารีบเบี่ยงตัวหลบหลังพุ่มไม้อย่างรวดเร็ว ในที่สุดนายดินจอมยโสก็กลับมาสักที หลังจากที่หายไปกับพวงชมพูมาทั้งวัน เด็กสาวคิดอย่างแค้นเคือง ความรู้สึกบางอย่างโจมตีหัวใจของหล่อนอย่างจัง
เมื่อคิดว่าต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายที่แสนจะอันตรายคนนี้ตามลำพังอีกครั้ง หัวใจของหล่อนก็สั่นไหวขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งๆ ที่ตอนแรกตั้งใจจะมาต่อว่าให้เจ็บแสบ แต่ขณะนี้ตอนที่ร่างแข็งแรงบึกบึนเดินเข้ามาใกล้ กลิ่นไอแห่งความดิบเถื่อนกำลังล้อมรอบตัวกายอยู่ หล่อนกลับหวาดกลัวขึ้นมากะทันหัน
หล่อนสมควรจะถอยดีไหม... หรือว่าควรจะเดินหน้าทำตามความตั้งใจแรกของหล่อนดี
“ไม่มีผู้หญิงดีๆ คนไหนมาดักรอผู้ชายถึงหน้าห้องหรอกครับ” เขาเดินผ่านหน้าหล่อนไปสองก้าว ก่อนจะหยุดพูดคำดูแคลนออกมา แพรวาหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอาย หล่อนไม่คิดว่าเขาจะมองเห็นหล่อนด้วยซ้ำไป
“ปากสกปรก” เด็กสาวก้าวออกมาจากพุ่ม
