X Part.
เราสามคนพูดไม่ออกเพราะทุกสิ่งที่เธอพูดออกมามันล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้น
"ฉันยอมรับว่าเคยทำแบบนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็สำนึกผิดแล้ว"
ไอ้เเทนเอ่ยสีหน้าสลด
"แค่สำนึกผิดมันไม่ช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้นสักนิด"
เอโกะเอ่ยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แววตาที่เธอมองมาเต็มไปด้วยความสะใจจนผมแทบไม่เชื่อสายตาว่าจะได้เห็นสีหน้าแบบนั้นจากเธอ
"อันที่จริงฉันแค่อยู่เฉยๆก็มีคนพร้อมจะจัดการพวกนายให้ฉันอยู่แล้ว อำนาจเงินมันก็หอมหวานแบบนี้แหละ"
ผมไม่ได้รู้สึกโกรธเธอแต่รู้สึกโกรธตัวเองมากกว่าที่เป็นต้นเหตุให้ทุกคนต้องมาเดือดร้อนด้วย ถ้าวันนั้นผมรักและดูแลเอคอยห้ามปรามเพื่อนไม่ให้กลั่นแกล้งรังแกเธอ ในวันนี้ทุกอย่างคงสงบสุข เอโกะก็จะไม่เจ็บปวด แพรวจะยังมีครอบครัวอยู่ด้วยกัน
...ทุกอย่างเป็นความผิดผมเอง
กริ๊งๆๆ ผมมองไปยังไอ้แทนหยิบที่โทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะกดรับสาย
"ครับแม่"
เราทุกคนเงียบมองไปที่ไอ้แทนโดยอัติโนมัติ
