ย้อนกลับไปเมื่อเกือบสองปีที่แล้ว
ขณะที่เขากำลังเล่นฟุตบอลอยู่กับเพื่อน ๆ ในสนามกีฬาแห่งหนึ่ง พอถึงช่วงพักก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว ซึ่งตัวเขาเดินกลับไปเอาน้ำดื่มที่รถ เพราะในกระป๋องที่นำมาด้วยนั้นหมดเสียแล้ว
“ปล่อยนะ! บอกให้ปล่อย!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวคนหนึ่งทำให้เขาชะงัก และกวาดตามองไปทั่ว ตามหาเจ้าของเสียงนั้น
“ใครวะ...” รอบ ๆ ตัวตรงที่จอดรถก็ไม่เห็นมีวี่แววของใคร ชายหนุ่มขมวดคิ้วแล้วปิดประตูรถ กดรีโมตล็อกเรียบร้อย กำลังก้าวเดินกลับไปยังสนามฟุตบอล
“พี่เลิกมายุ่งกับพายซะที น่ารำคาญ!”
“เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง หนูจะมาทำอารมณ์เสียแบบนี้กับพี่ทุกเรื่องไม่ได้นะ”
คราวนี้ชัดเจนว่ามีคนอยู่แถวนี้ด้วยจริง ๆ และกำลังมีปากเสียงกันด้วย
สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้นึกอยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่น แต่เมื่อเสียงฝีเท้าหนึ่งวิ่งเข้ามาใกล้พลางร้องขอความช่วยเหลือ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหยุดแ
