ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ฉันที่นอนซมอยู่รู้สึกได้ว่ามีเสียงเปิดประตูห้องเข้ามาแต่ก็ไม่มีแรงลุกขึ้น ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้กลิ่นหอมของอาหารโชยมาเตะจมูก
ตอนนี้ร่างกายของฉันปวดเมื่อยไปทั้งตัวแล้วก็ไม่หิวด้วย อยากจะนอนมากกว่า แต่ไม่รู้ต้องทำยังไงคุณต้าถึงจะเข้าใจ ไม่ใช่อะไรก็เอาแต่บังคับ
ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาในห้องที่ฉันนอนอยู่ ก่อนจะได้ยินคำพูดออกคำสั่ง
“ออกไปกินข้าว”
“อื้อ… ค่ะ”
เพราะเลี่ยงไม่ได้ถึงแม้จะแทบไม่มีแรงเดินก็ต้องพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นเดินออกมานั่งที่โซฟา
ฉันสูดหายเอากลิ่นอาหารเข้าจมูกแล้วเอ่ยชม “หอมจัง”
“กินเยอะ ๆ จะได้มีแรงทำเรื่องบนเตียงกับฉัน”
“จะ… จะทำอีกเหรอคะ” ดวงตาของฉันเบิกกว้างทันทีเมื่อได้ยินคนตรงหน้าพูดจาแบบนั้น
“ข้อตกลงของเราคืออะไร?”
“…” ฉันก้มหน้าเมื่ออีกฝ่ายถามถึงข้อตกลงที่เคยพูดไว้ ก่อนจะตอบ “มีนพร้อมจะสนองความต้องการของคุณตลอดเวลา”
“จำได้
