“มีนไม่ได้ประชดค่ะ แค่ทำในสิ่งที่คุณต้าชอบ ทำไมละคะ โมโหอะไรเหรอ?”
“คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะมาท้าทายคนอย่างฉัน”
พอได้ยินน้ำเสียงเย็นยะเยือกนั้นฉันก็รู้สึกเสียวสันหลัง ความอวดดีเมื่อกี้มันเริ่มหายไปทีละนิด ๆ
“ได้ งั้นอย่ามาขอให้หยุดแล้วกัน!”
จบประโยคนั้นร่างฉันก็ถูกเหวี่ยงลงมากระแทกกับเตียงอย่างแรงจนรู้สึกจุก ก่อนที่ร่างสูงจะปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเปลือยเปล่าแล้วตามขึ้นมาคร่อมอยู่ข้างบน
“คะ... คุณต้า คะ... คือมีน อื้อ!” ไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้ฉันพูด ริมฝีปากหนาโน้มลงมาปิดริมฝีปากแน่น
หนำซ้ำมือใหญ่ยังพยายามฉีกกระชากเสื้อผ้าฉันออกจนขาดรุ่ย จากนั้นก็บีบเคล้นตามร่างกายของฉันอย่างแรง แรงจนแทบจะเหมือนการหยิก
“อื้อ!”
ฉันร้องท้วงในลำคอเมื่อถูกกัดริมฝีปาก มันไม่ใช่การกัดเพื่อหยอกล้อ แต่มันคือการกัดอย่างเอาจริงเอาจัง กัดให้เจ็บ กัดจนรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวของเลือด
เรียวลิ้นร้อนเริ่มสอดเข้ามาภ
