ตัวร้าย - 4 คุกคาม
645 คำ
“มาใกล้ๆ ฉันสิ”
ฉันเม้มปากแน่นไม่กล้าแม้แต่จะขยับเท้าก้าวไปใกล้ ได้แต่ยืนนิ่งที่หน้าประตู
“ฉันบอกให้มาใกล้ๆ” เขาพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวมากกว่าเดิม ทำให้ฉันสะดุ้งแต่ก็ยังไม่ยอมเดินไปหา
“หรือจะให้ฉันไปเอง”
“มะ ไม่ค่ะ” เป็นครั้งแรกที่ฉันเอ่ยปากพูดเพราะกลัวว่สเขาจะเดินมาจริงๆ
“ฉันไม่ได้เรียกให้เธอมายืนตัวแข็งทื่อให้ดู” พูดจบคุณต้าก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ เหมือนกับว่าเขาเริ่มไม่พอใจฉันมากแล้ว
“ละ แล้วให้หนู มะ มาทำไม….”
ร่างหน้าลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้าวขาเดินตรงมาหาฉันที่กำลังยืนตัวแข็ง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวเขามากขนาดนี้
ไม่นานร่างหนาก็มาประชิดตัว เพราะความสูงทำให้เขาต้องโน้มลงมาใกล้ๆ ใกล้ซะจนฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
“คิดว่ายังไง” เสียงเรียบๆ เอ่ยถามแต่กลับทำให้ฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“มะ…ไม่รู้ค่ะ” ฉันยกสองมือขึ้นมาดันแผงอกแกร่งไว้เพราะเราสองคนใกล้กันมากเกินไปแล้ว
“คิดว่าฉันเรียกเธอมาทำอะไร”
“หนู…อ่ะ..!!” ดวงตาทั้งสองของฉันเบิกกว้างเมื่อถูกอุ้มขึ้นจนขาลอยเหนือพื้น ก่อนที่คุณต้าจะก้าวขาเดินมายังโต๊ะทำงาน
“วางหนูลงเดี๋ยวนี้นะคะ”
ไม่ใช่เพียงแต่ไม่ยอมตอบแต่เขาทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของฉันเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นหัวหน้า ไม่ใช่เพราะกลัวถูกไล่ออกฉันคงด่าไปแล้ว
คุณต้านั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ ก่อนจะวางตัวฉันลงบนตักแกร่งพร้อมใช้สองมือโอบเอวฉันเอาไว้ไม่ให้ลุกขึ้นหนีไปไหน
“ยะ อย่าทำแบบนี้นะคะ”
“ทำไม?” ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อได้ยินคำถามที่สวนกลับ มันเป็นสิ่งที่เขาคิดว่าสมควรหรือไง “มันไม่เหมาะสม”
เขาใช้มือจับใบหน้าของฉันช้อนขึ้น แล้วโน้มลงมาใกล้ๆ จนรู้สึกได้ถึงไออุ่นของลมหายใจ ก่อนจะพูด “ฉันถูกใจเธอ”
“……..”
“ถ้าเธอยอมเป็นผู้การของฉัน….”
“นะ ไหนบอกว่าให้ วะ เวลาสองอาทิตย์ไงคะ” ฉันยกข้อนี้ขึ้นมาอ้าง แต่เหมือนเขาจะไม่ได้ใส่ใจ
“แล้วยังไง”
“แบบนี้มัน….”
“ฉันแค่ให้เธอมาเสริฟเหล้า ไม่ได้คิดอย่างอื่น” เขาหรี่ตามองฉัน ก่อนจะถาม “หรือว่าเธอคิด?”
“ปะ เปล่าค่ะ” ฉันรีบหลบสายตาคู่นั้นทันทีเพราะกลัวถูกจับได้ว่าแอบคิดอะไรแบบนั้น เขาเล่นอุ้มฉันมานั่งบนตักแบบนี้ใครบ้างจะไม่คิด
“ปล่อยสิคะ นะ หนูจะไปชงเหล้าให้”
คนด้านบนยกยิ้มมุมปากก่อนจะยอมปล่อยฉันตามคำขอ หัวใจไม่รักดีมันเริ่มเต้นรัวอีกแล้ว ทั้งที่ฉันไม่อยากจะหวั่นไหวเลยสักนิด
ฉันรีบลุกขึ้นจากตักแกร่งเดินมาหยิบแก้วแล้วเทเหล้าด้วยมือไม้ที่สั่นเทา
“ดื่มด้วยกันสิ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ”
“ปฏิเสธเก่งจังนะ รู้ไหมว่าเธอตามใจฉันจะได้ค่าตอบแทนเท่าไร”
“………” เงินฉันก็อยากได้ แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ทำไมต้องบีบบังคับกันด้วย
“ถ้าเธอยอมดื่ม ฉันให้แก้วละแสน”
“สะ แสนเลยหรอคะ”
ดวงตาทั้งสองของฉันเริ่มเป็นประกายเมื่อได้ยินจำนวนเงินที่อีกฝ่ายเสนอขึ้นมา มันเยอะมากๆ ชนฉันไม่สามารถหักห้ามใจได้ ยังไงซะดื่มสักสามสี่แก้วคงไม่เป็นอะไร ฉันไม่ได้คออ่อนสักหน่อย
“ว่ายังไง?”
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะดื่ม”
- ผู้เขียน
