เงากากี

บทที่ 10 รักมากยังไงไหววะ

หลังจากกลับบ้านสงกรานต์ แพรวพรรณกับอชิระวัตรก็พยายามที่จะมีลูกด้วยกันจนเวลาผ่านไปหลายเดือนก็ยังไม่มีวี่แววว่าแพรวพรรณจะท้อง อชิระวัตรจึงชวนแพรวพรรณไปหาหมอ 

"คุณผู้หญิงมีฮอร์โมนความเครียดสูงกว่าค่ามาตรฐานเล็กน้อย ส่งผลให้การตกไข่มีปัญหาเล็กน้อย มดลูกสวยสะอาดดี ไม่มีซีสใดๆ นะครับ" คุณหมอแจ้งผลการตรวจให้แพรวพรรณทราบ

"ค่ะคุณหมอ แล้วอย่างนี้เรื่องฮอร์โมนเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ดิฉันไม่ท้องใช่มั้ยคะ"

"มีส่วนครับแต่ไม่ใช่ทั้งหมด ปัญหาหลักหมอคิดว่าเป็นที่ปัญหาน้ำเชื้อของสามีคุณที่มีปริมาณน้อยกว่าปกติ และรูปร่างผิดปกติเยอะไม่ค่อยวิ่งไปข้างหน้า แต่ไม่ต้องตกใจนะครับเทคโนโลยีการเจริญพันธุ์ในสมัยนี้ทันสมัย ถ้าคุณทั้งสองคนอยากมีลูกจริงๆ ก็สามารถรักษาได้ด้วยวิธีการเทคนิค ICSI แม้แต่คนที่ไม่สามารถหลังน้ำเชื้อออกมาได้ก็ยังสามารถทำได้เลยนะครับเรียกว่าการทำ Tese ได้ครับ" คุณหมอพูดอธิบายให้คนไข้เข้าใจ

"น้ำเชื้อปริมาณน้อยหมายถึงผมเป็นหมันหรือครับหมอ" อชิระวัตรถามหมอออกไป หน้าถอดสีไม่สบายใจกับเรื่องที่ได้ยิน

"ก็ถ้าเป็นสมัยก่อนก็คือหมันนั่นแหละครับ อย่างที่บอกกรณีคุณสองคนหมอสามารถรักษาภาวะผู้มีบุตรอยากให้ได้ เพราะน้ำเชื้อมันยังมีออกมาจากการหลั่งเองตามธรรมชาติ ใช้เทคนิค ICSI ในการรักษายังไม่ต้องถึงกับต้องกรีดลูกอัณฑะเอาน้ำเชื้อออกมานะครับ" คุณหมอหนุ่มใหญ่พูดอธิบายอย่างใจเย็นและเป็นมิตร

"คุณหมอพอจะอธิบายขั้นตอนวิธีการรักษาให้ฟังคร่าวๆ ได้มั้ยคะ แบบว่าอาการของดิฉันเรื่องฮอร์โมนต้องรักษายังไง ของสามีต้องทำยังไง" แพรวพรรณพูดถามหมอให้ช่วยอธิบายให้เห็นภาพชัดขึ้น

"สำหรับคุณผู้หญิงอายุยังไม่เยอะมาก 27 ปี แต่งงานมาแล้วสามปี ไม่เคยตั้งครรภ์หรือแท้งบุตรมาก่อน มีระดับค่าโปรแลกตินสูงกว่าปกติเล็กน้อย มีฮอร์โมนเพศชายสูงกว่าปกติเล็กน้อยเหมือนกัน เบื้องต้นหมอจะจ่ายยาฮอร์โมนให้ทานสองตัวเพื่อทำให้รอบประจำเดือนจากปกติรอบ32 วัน สั้นลงให้เหลือ 28-30 วัน ในส่วนของคุณผู้หญิงไม่มีปัญหาน่าห่วงมากเพราะมดลูกสวยดีไม่มีชีส ส่วนคุณสามีเชื้อน้อยหมอรักษาให้หายจากอาการเชื้อน้อยไม่ได้ แต่ถ้าอยากจะมีลูกก็ต้องเก็บน้ำเชื้อของคุณผู้ชายออกมา เก็บฟองไข่ของคุณผู้หญิงออกมาโดยการกระตุ้นให้ไข่สุกพร้อมผสมแล้วเก็บฟองไข่ออกมาทีเดียว ให้ทำการปฏิสนธิกันข้างนอกเลี้ยงตัวอ่อนจนโตถึงระยะบลาสโตซิสต์ (ฺBlastocyst) แล้วค่อยย้ายตัวอ่อนให้เข้าไปฝังตัวในโพรงมดลูกเป็นลำดับต่อไป วิธีการนี้มีอัตราความสำเร็จอยู่ที่33% ครับ" คุณหมอพูดอธิบายเป็นขั้นเป็นตอนตามกระบวนการในการทำการรักษา

"หมายความว่าแพรวไม่มีความผิดปกติร้ายแรงสามารถมีลูกได้ปกติ แต่พี่บาสน้ำเชื้อน้อยไม่แข็งแรงต้องเก็บน้ำเชื้อออกมาเพื่อทำเด็กหลอดแก้ว แล้วแพรวต้องเอาไข่ออกมายังไงนะคะคุณหมอ มันเจ็บมั้ย ผ่าตัดออกมาเหรอคะ" แพรวพรรณซักถามถึงขั้นตอนด้วยความสงสัย

"สำหรับผู้ชายก็เก็บน้ำเชื้อออกมาเหมือนตอนเก็บมาตรวจ ทางแล็บจะนำไปปั้นล้างเลือกใช้อสุจิตัวที่แข็งแรงที่สุด จำนวนตัวอสุจิที่เลือกมาก็จะเท่ากับฟองไข่ที่เก็บได้ ส่วนการเก็บไข่ของคุณผู้หญิงจะฉีดยากระตุ้นไข่ให้ไข่สุกพร้อมกัน ติดตามการเติบโตของฟองไข่ให้ได้ขนาดแล้วนัดวันมาเก็บไข่ ส่วนใหญ่ขั้นตอนจะอยู่ในรอบ 14 วัน" คุณหมออธิบายเป็นฉากๆ เป็นขั้นเป็นตอน

"ฉีดยากระตุ้นยังไงนะคะ"

"ยาฉีดกระตุ้นหมอจะวินิจฉัยอีกทีนะครับว่าจะฉีดปริมาณเท่าไหร่ การฉีดจะฉีดเข้าทางหน้าท้องบริเวณสะดือ ฉีดวันละเข็มจะฉีดเองหรือให้พยาบาลฉีดให้ก็ได้ ฉีดแล้วหมอจะนัดตรวจติดตามการโตของฟองไข่ การเก็บไข่จะฉีดยาให้หลับแล้วใช้เครื่องมือดูดฟองไข่ออกมาทางช่องคลอดปกตินะครับ" 

"แล้วของพี่บาสต้องฉีดยาด้วยมั้ยคะ"

"ไม่ครับแค่เก็บน้ำเชื้อมาปั่นล้าง คัดตัวที่แข็งแรงใช้เข็มจิ้มเข้าไปในฟองไข่เพื่อให้เกิดการปฏิสนธิแค่นั้นครับ"

"แล้วการฉีดยามีผลข้างเคียงอะไรมั้ยคะหมอ"

"ก็มีบ้างครับในผู้ป่วยรักษามีบุตรยากบางราย จะเกิดขึ้นประมาณแค่1%เท่านั้นที่จะมีอาการแพ้ยากระตุ้นไข่ได้ครับ มันไม่มีอะไรที่ฝืนธรรมชาติแล้วดีร้อยเปอร์เซ็นต์นะครับ แต่อันนี้ก็เป็นวิธีการรักษาที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้ว"

"ผมมีปัญหาเองแต่ดูเหมือนภรรยาผมต้องแบกรับความเสี่ยงเลยนะครับหมอ" อชิระวัตรพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด

"ครับ วิธีการรักษาคือต้องฉีดยากระตุ้นไข่เก็บไข่ออกมา หมอว่า1-2รอบเดือนนี้ให้คุณผู้หญิงกินยาเพื่อปรับฮอร์โมนก่อน แล้วค่อยตัดสินใจกระตุ้นไข่ก็ได้ พวกคุณอายุยังไม่เกิน35ปี ยังมีโอกาสของความสำเร็จค่อนข้างสูง หมอแนะนำวิธี ICSI เพราะว่าน้ำเชื้อของคุณมันน้อยเกินไปเกินกว่าที่จะทำ IUI ฉีดเชื้อเข้าไปในโพรงมดลูกได้ ถ้าน้ำเชื้อไม่ถึง8ล้านตัวก็ไม่แนะนำของคุณมีประมาณ6ล้านตัวนะครับ หรือคุณจะลองไปพักผ่อนแล้วดูว่าน้ำเชื้อเพิ่มขึ้นแล้วลองฉีดเชื้อดูก่อนสักหนึ่งครั้งก็ได้นะครับ" คุณหมอพูดอธิบายแนะนำอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

"งั้นผมคิดว่า ลองให้น้องแพรวกินยาปรับฮอร์โมน ผมลองพักผ่อนก่อน มียาหรือวิตามินบำรุงเชื้อบ้างใหม่ครับ ผมจะได้เอาไปทานแล้วลองเสี่ยงทำ IUI ดูก่อน แพรวจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมากด้วยครับ" อชิระวัตรบอกกับหมอ

"ได้ครับหมอจะจัดวิตามินให้ แล้วอีกสองรอบประจำเดือนหมอจะนัดมาตรวจใหม่แล้ววินิจฉัยอีกครั้งว่าฉีดเชื้อได้หรือไม่นะครับ" คุณหมอพูดสรุปเขียนใบสั่งยาและใบนัดครั้งต่อไปให้

หลังจากที่แพรวพรรณกับอชิระวัตรกลับไปดูแลตัวเองกินยาตามที่หมอสั่ง ก็ได้กลับไปหาหมอแล้วทำ IUI หนึ่งครั้ง แต่การทำ IUI ครั้งนี้ก็ไม่ประสบความสำเร็จ แพรวพรรณไม่ได้ตั้งครรภ์ ในตอนดึกของคืนหนึ่งแพรวพรรณก็ปวดท้องแล้วก็มีเลือดไหลออกมา

"พี่บาส ตื่นหน่อยค่ะ แพรวปวดท้อง โอ๊ย...." แพรวพรรณปลุกให้อชิระวัตรตื่นเพราะตัวเองรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก

"แพรว แพรวน้องเป็นอะไร......" อชิระวัตรถามออกไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่แต่เอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียงให้สว่างขึ้น

"แพรวปวดท้องมาก...." 

"แพรวทำไม่หน้าซีดแบบนี้ล่ะ เฮ้ยเลือด เลือดเต็มที่นอนเลยแพรว" อชิระวัตรถามเมียขึ้นด้วยความเป็นห่วงและตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นเลือดเปื้อนติดที่นอนเป็นจำนวนมาก

"พี่บาส พี่ช่วยแพรวด้วยลูกของเรา ลูกของเราเขาคงไม่ได้มาเกิดกับเราแล้ว อือๆ โอ๊ย..." แพรวพรรณร้องไห้ตกใจเสียขวัญ รับรู้ได้ทันทีว่าตนเองมีประจำเดือนแล้วการทำลูกในครั้งนี้ไม่ประสบความสำเร็จ

"ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะคนดี แพรวแค่มีประจำเดือนนะ เดี๋ยวพี่ไปชงน้ำหวานมาให้แพรวดื่ม ต้มน้ำอุ่นให้แพรวด้วย แพรวพอจะลุกไปเข้าห้องน้ำไหวมั้ย หรือว่าแพรวเจ็บมากกว่าการปวดท้องประจำเดือนปกติหรือเปล่า น้องบอกพี่ ถ้าเจ็บมากพี่จะเอารถออกพาแพรวไปโรงพยาบาล"

"แพรวปวดท้องเหมือนมีประจำเดือนปกติ ยังไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่พยุงแพรวไปห้องน้ำหน่อย นอนพักแล้วคงดีขึ้น ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยโทรไปนัดคุณหมอที่ศูนย์ผู้มีบุตรยากนะคะ"

"ไหวแน่นะ แน่ใจนะว่าไม่ไปหาหมอ"

"ค่ะ คุณหมอแจ้งแล้วว่าหลังจากฉีดเชื้อ14 วันให้ไปเจาะเลือด ถ้าท้องฮอร์โมนก็จะขึ้นแต่ถ้าไม่ท้องประจำเดือนก็จะมา แบบนี้แพรวก็หมดหวังแล้ว" แพรวพรรณพูดเสร็จก็น้ำตาไหล เสียใจที่อุตส่าห์กินยาฉีดยา นับวันไข่ตกแล้วไปฉีดเชื้อ

"แพรวอย่าร้องไห้สิ แพรวอายุยังน้อยแค่27ปีเองเรายังมีเวลานะแพรว แพรวร้องไห้แบบนี้พี่ไม่สบายใจเลย มันเป็นเพราะพี่เองพี่มันแย่ ทำงานหนักพักผ่อนไม่เพียงพอ น้ำเชื้อเลยน้อยขนาดนี้"

"พี่บาสอย่าโทษตัวเองเลยค่ะ เดี๋ยวเราพยายามกันใหม่ลองทำICSIดูก่อนนะคะ พี่บาสไปต้มน้ำให้แพรวหน่อย แพรวจะเปลี่ยนชุดแล้วนอนพัก พรุ่งนี้จะลางานไปหาหมอ พี่บาสลางานไปเป็นเพื่อนแพรวหน่อยได้มั้ยคะ"

"พรุ่งนี้พี่มีนัดประชุมกับนายตอนสิบโมงเช้า เอาอย่างนี้ได้มั้ยแพรว พี่ไปส่งแพรวก่อนแล้วกลับมาประชุม เสร็จแล้วพี่ค่อยวนกลับไปรับแพรวได้มั้ยคนดี" อชิระวัตรบอกแพรวพรรณที่ตอนนี้ร้องไห้เสียใจจนตาเริ่มบวม หน้าตายังดูอิดโรยอยู่มาก อชิระวัตรนั้นสงสารเมียจับใจ ค่อยๆ ดึงเมียเข้ามากอดไว้แล้วก้มลงหอมศีรษะด้วยความรักสุดหัวใจ

"ถ้าพี่บาสมีประชุมตอนเช้าจะกลับไปทันประชุมเหรอ ศูนย์มีบุตรยากมันอยู่คนละทางกับออฟฟิศพี่เลยนะคะ พรุ่งนี้วันจันทร์ด้วยรถคงติดมาก เอาอย่างนี้ดีกว่าค่ะแพรวขับรถไปเองได้ นอนพักคืนนี้ตื่นเช้ามาคงจะดีขึ้น" แพรวพรรณพูดบอกสามีออกไปอย่างพยายามเข้าใจสถานการณ์ แม้ว่าในใจลึกๆ อยากให้สามีพาไปนั่งฟังหมอวินิจฉัยและวางแผนการรักษาในรอบต่อไปพร้อมกัน แต่อชิระวัตรบอกชัดเจนว่าติดประชุม ยังไงก็เลื่อนประชุมไม่ได้ มันคือความจำเป็น มันเป็นสิ่งที่แพรวพรรณต้องเข้าใจมันเสมอ ไม่ใช่แค่เรื่องไปหาหมอในครั้งนี้หรอก ทุกๆ ครั้งและหลายๆ เรื่องที่แพรวพรรณคิดว่ามันสำคัญอยากให้อชิระวัตรอยู่ด้วย แต่ในหลายๆ ครั้งอชิระวัตรก็มักจะติดงานเสมอ เช่น วันเกิด วันครบรอบแต่งงาน วันลอยกระทง วาเลนไทน์ ฯลฯ วันพวกนี้อชิระวัตรไม่เคยมองมันว่าแตกต่างไปจากวันปกติธรรมดา เวลาแพรวพรรณพูดว่าทำไมอชิระวัตรไม่เคยให้ความสำคัญกับมัน อชิระวัตรก็มักจะมีเหตุผลดีๆ ในมุมของเขามาหักล้างเสมอเช่น

"พี่ติดประชุม"

"พี่ติดงาน"

"พี่อยากนอนมากกว่า"

"พี่ว่ามันก็ไม่เห็นจะพิเศษกว่าวันอื่นๆ เพราะทุกวันที่มีแพรวมันก็เป็นวันพิเศษในตัวของมันอยู่แล้ว"

"เราไม่ใช่วัยรุ่นแล้วนะแพรว อย่าไปเอาเรื่อง จริงจังกับเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้เลยนะครับ"

ทุกครั้งคำพูดและเหตุผลพวกนี้ที่แพรวพรรณได้รับฟังจากอชิระวัตรซ้ำๆ จนเริ่มเป็นความเคยชิน เหมือนเขาบอกว่าเขารัก เขาทำทุกอย่างเพื่อแพรวพรรณ แต่ให้แพรวพรรณมองข้ามไอ้วันสำคัญต่างๆ ไป ไม่ต้องแสดงออกว่ารักว่าสนใจ แต่ให้รับรู้ได้ด้วยใจก็พอว่ารัก แพรวพรรณนั้นก็พยายามทำความเข้าใจแต่ให้ตายเถอะจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจความหมายของคำว่า รักมาก เราสำคัญมาก แต่ทุกอย่างราบเรียบ ไม่เคยได้ของขวัญ ไม่เคยได้ดอกไม้ ไม่เคยมีวันที่เซอร์ไพรส์หรือว่ามีวันอะไรพิเศษเลย "รักมากยังไงไหววะ"