“ฉันพูดเหรอคะ” เธอแทบสำลักน้ำส้มอีกรอบ ได้พูดอะไรที่ใจคิดออกไปอีกแล้วเหรอนี่
“เปล่าครับ ผมเดาเอา”
“ขอโทษนะคะ” เธอมองเขานิ่ง
“ขอโทษทำไมครับ” เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
“คือดาวอยากจะป้อนคุณบ้างได้ไหมคะ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ” เธอก้มหน้างุดๆ มันเขินจนแทบวางมือวางไม้ไม่ถูก ผู้ชายที่แอบชอบมานั่งอยู่ตรงนี้ แถมเขาก็มีใจให้เธอด้วย มาทำอาหารให้ด้วย มันคงไม่มีอะไรฟินกว่านี้อีกแล้ว
“ไม่ว่าครับ” เขาบอกเสียงทุ้ม ดาราวดีหยิบแซนด์วิชมาถือเอาไว้ มือสั่นน้อยๆ ก่อนจะยื่นไปที่ปากของเขา ธามจับมือสั่นๆ ของเธอเอาไว้
“ทำไมมือสั่นล่ะครับ” เขารวบมือเธอเอาไว้ เธอแทบกลั้นใจเมื่อเขาอ้าปากรับแซนด์วิชของเธอ แต่ลิ้นของเขาสัมผัสกับปลายนิ้วของเธอด้วย
“อร่อยไหมคะ” เธอถามแก้ขวยเขิน
“ถ้าผมตอบว่าอร่อย ดูเหมือนจะหลงตัวเองไปสักหน่อยนะครับ” เพราะเขาเป็นคนทำอาหารเอง จะชมว่าตัวเองทำอร่อยก็กระไรอยู่
“แต่มันก็อร่อยจริงๆ นะค
