3
1554 คำ
“ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ” ดาราวดีเช็ดผมขณะเดินออกมาด้านนอก เธอรีบจริงๆ เพราะไม่อยากให้เขารอนาน
“ไม่นานหรอกครับ” เขายิ้มให้เธอ รอยยิ้มของเขาทำให้หญิงสาวตาพร่าไปเลยทีเดียว
“เดี๋ยวดาวชงชาร้อนๆ ให้นะคะ คุณธาม” ดาราวดีรีบจัดการชงชาร้อนๆ พร้อมของว่างให้เขาอย่างรวดเร็ว
“คุกกี้ดาวทำเองนะคะ” เธอรีบบอกยิ้มๆ
“อร่อยนะครับ ผมกินคุกกี้ออกบ่อยครับ”
“กินบ่อยแล้วเบื่อหรือเปล่าคะ” ดาราวดีไม่เข้าใจความนัยที่ซ่อนอยู่ แต่เธอคิดว่าเขากินบ่อยแล้ว คงไม่อยากกินอีก
“ไม่เบื่อครับ” เขาตอบสั้นๆ
“นึกว่าคุณธามจะเบื่อน่ะค่ะ”
“ไม่ครับ ที่คุณดาวทำ รสชาติเหมือนคุกกี้ที่ผมกินบ่อยๆ เลยครับ”
“ว้าว! แสดงว่าดาวคงพอจะทำขายได้นะคะนี่” ดาราวดีตอบพาซื่อ ธามแค่ยิ้ม เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ
“ดาวเคยจมน้ำตอนเด็กๆ น่ะค่ะ เลยว่ายน้ำไม่เป็น กลายเป็นคนกลัวน้ำไปเลย เวลาไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เห็นเขาเล่นน้ำกันก็อิจฉาน่ะค่ะ”
“ไม่ต้องกลัวครับ เดี๋ยวผมสอนว่ายน้ำเอง อย่างที่ผมบอก อันดับแรก เราต้องตัดความกลัวออกไปก่อน ถ้าเราไม่กลัว เราก็จะกล้าขึ้นครับ”
“ค่ะ”
“จมน้ำตอนเด็กๆ ไม่เท่าไหร่หรอกครับ เราอาจจะลืมๆ มันไปบ้าง แต่ถ้าจมน้ำตอนโต บางคนไม่กล้าว่ายน้ำไปเลยตลอดชีวิตนะครับ”
“ตอนเด็กๆ จำได้ว่าจมน้ำแล้วสลบไปเลยนะคะ หมายถึงฟื้นขึ้นมาแล้วมึนๆ น่ะค่ะ เพื่อนช่วยขึ้นมาจากน้ำตอนนั้นไม่ได้สติแล้ว”
“อย่าคิดมากนะครับ ผมเคยจมน้ำเหมือนกัน หลังๆ ผมเลยอยากว่ายน้ำเป็น เลยไม่จมน้ำอีกเลย”
“คุณธามเคยจมน้ำเหรอคะ”
“เคยครับ ผมเลยบอกตัวเองว่าต้องว่ายน้ำให้เป็นครับ เราจะได้ไม่จมน้ำอีก”
“ดาวทำอะไรไม่เป็นตั้งหลายอย่างน่ะค่ะ ขับรถก็ไม่เป็น ว่ายน้ำก็ไม่เป็น”
“เอาไว้ผมสอนให้เอาไหมครับ”
“ดีค่ะ แต่... จะเป็นการรบกวนคุณธามหรือเปล่าคะ” เธอรีบตอบตกลง แต่สำนึกได้ว่าอาจรบกวนเขามากเกินไป
“ไม่รบกวนหรอกครับ ผมคิดค่าสอนไม่แพงครับ”
“คุณธามคิดชั่วโมงละเท่าไหร่คะ” เธอถามอย่างกระตือรือร้น
“สอนชั่วโมงหนึ่ง ก็คิดเป็นกับข้าวฝีมือคุณดาวมื้อหนึ่งดีไหมครับ”
“อุ๊ย! ได้สิคะ” เธออุทานแล้วหน้าแดง ผู้ชายอะไร ใจดีน่ากลืนกิน พูดแล้วดาราวดีก็น้ำลายสอ อ่อยเธอขนาดนี้ ไม่ให้ตกหลุมรักได้ยังไงกัน
“พรุ่งนี้ว่างไหมครับ”
“ว่างค่ะ” เธอรีบตอบตกลงทันที ไม่รู้ว่าเขาจะชวนไปไหน แต่เขาชวนไปไหนเธอก็ไปทั้งนั้นแหละ
“ผมว่างพอดี ถ้าคุณดาวอยากเรียนว่ายน้ำ เราต้องไปซื้อชุดว่ายน้ำกันก่อนนะครับ”
“ดีค่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้ผมมารับนะครับ” เขามองนาฬิกาก่อนจะลุกขึ้น เพราะมีงานต้องทำต่อ
“ได้ค่ะ เดี๋ยวดาวเดินไปส่งนะคะ” ดาราวดีเดินไปส่งชายหนุ่มที่ประตู เธอยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข
กรี๊ด!!!
“ป้าจรัสคะ คุณธามมาที่ห้องดาวด้วยค่ะ” หญิงสาวรีบต่อสายถึงป้าจรัสทันที
“แน่ะ! อย่ากรี๊ดดังไปนะคะ คุณธามอยู่ห้องข้างๆ เดี๋ยวก็ได้ยินเอาหรอก” ป้าจรัสแอบแซว
“แหะๆ แอบฟินนิดหนึ่งค่ะ คุณธามน่ารักจังเลยค่ะป้า ตอนแรกนึกว่าจะไม่ค่อยพูดเสียอีก แต่ที่ไหนได้ พูดตอบหนูทุกประโยคเลย”
“คุณธามพูดได้นะคะหนูดาว” ป้าจรัสแซว หัวเราะมาตามสาย
“ดาวรู้แล้วค่ะป้า แหม...” ดาราวดีหัวเราะป้าจรัส ท่านชอบแซวอยู่เรื่อย
“รู้แบบนี้ดาวรุกไปตั้งนานแล้ว เชื่อป้าจรัสแล้วดีจังเลยค่ะ ป้าจรัสคะ...” เธอเรียกอีกฝ่ายเพื่ออยากจะถามอะไรต่อ
“ว่ายังไงคะ”
“ขอบคุณนะคะเรื่องวันนี้ แต่แอบบ่นเรื่องแผนของป้านิดหนึ่งค่ะ วันหลังบอกดาวด้วยนะคะ”
“ถ้าบอกแล้วจะสมจริงสมจังเหรอคะ”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ บอกนิดหนึ่ง จะได้เตรียมตัวเตรียมใจ ป้ารู้ไหมว่าหนูว่ายน้ำไม่เป็น เกิดหนูจมน้ำตายไปจะทำยังไงล่ะคะ”
“ป้ารู้แล้วว่าหนูดาวว่ายน้ำไม่เป็น ก็หนูดาวบอกป้าเอง”
“หนูเคยบอกป้าแล้วเหรอคะ”
“บอกแล้วค่ะ ป้าก็อยากบอกหนูดาวว่าน้ำตรงนั้นน่ะ ตื้นมากค่ะ หนูดาวตกลงไปก็ไม่จมหรอกค่ะ” ป้าจรัสหัวเราะคิกคักมาตามสาย ดาราวดีอ้าปากค้าง
“ตายแล้ว แบบนี้คุณธามไม่ขำดาวเหมือนป้าจรัสเหรอคะ” ดาราวดีเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรน่าอายออกไป โก๊ะจริงๆ เลยเธอ
“นั่นน่ะสิคะ จมน้ำได้ไง แถมยังสลบให้เขาผายปอดอีกด้วย คิกๆ” ป้าจรัสหัวเราะจนพุงกระเพื่อม น่ารักน่าลุ้นเสียจริงคู่นี้
“ป้าจรัสนะ โอ๊ย! อับอายขายหน้าไปทั้งแผ่นดิน” ดาราวดีร้องโวยวาย เธอจมน้ำได้ยังไง น้ำตื้นขนาดนั้น โอ๊ย! ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“เอาน่า อย่างน้อยแผนการนี้ก็ทำให้คุณธามสนิทกับหนูดาวมากขึ้นนะ คุณธามดูห่วงหนูดาวมากนะคะ ขนาดจมน้ำตื้นๆ ยังมาช่วยเลย คิกๆ”
“ป้าอะ หนูอายจังเลยค่ะ”
“เอาเถอะค่ะ แบบนี้แหละดีแล้ว”
“พรุ่งนี้เรานัดกันไปซื้อชุดว่ายน้ำค่ะ” ดาราวดีบอกความคืบหน้าให้แม่สื่อคนเก่งฟัง
“ดีเลยค่ะ เอาหวิวๆ หน่อย คุณธามจะได้ชอบ”
“ไม่เอาหรอกค่ะ ต้องมิดชิดสิคะ”
“ชุดว่ายน้ำนะคะ จะมิดชิดอะไรนักหนา”
“หนูไม่ค่อยมั่นใจหุ่นตัวเองค่ะ เอามิดชิดนั่นแหละดีแล้ว”
“เลือกชุดว่ายน้ำเสร็จก็ชวนคุณธามไปกินข้าวด้วยกันสิคะ” ป้าจรัสแนะ
“จะดีเหรอคะป้า”
“ก็แล้วแต่นะคะ”
“ก็ดีนะคะ”
“ฮันแน่!” ป้าจรัสแหย่
“ป้าอย่าแซวหนูสิคะ”
“วันนี้รีบนอน พอกหน้า ขัดตัว แล้วก็หมักผมด้วยนะคะ ชวนไปกินข้าวบอกว่าเลี้ยงตอบแทนที่เขาช่วย ไม่ก็ชวนมากินที่ห้องก็ได้นะคะ คิกๆ” ป้าจรัสพูดอย่างมีเลศนัย ดาราวดีหน้าแดงเพราะคิดตาม
“ป้าอะ”
“อะไรคะ” ป้าจรัสแกล้งต่อ
“ไม่พูดด้วยแล้ว”
“ไม่พูดกับป้า แต่จะรีบไปขัดเนื้อขัดตัวก็ไม่ว่านะคะ พรุ่งนี้จะได้สวยๆ ยังไงล่ะคะ”
“รับทราบเจ้าค่ะ” ดาราวดีตอบรับเสียงใส หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข
ธามเป็นคนตรงเวลามาก เขามาเคาะห้องของเธอในตอนเช้า ซึ่งเขามาก่อนเวลานัดสิบห้านาที ดาราวดีสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนเปิดประตูห้องเพื่อต้อนรับเขา ชายหนุ่มอยู่ในชุดลำลองสบายๆ เขาดูหล่อ เท่ สมาร์ตจนเธอใจสั่น ผู้ชายอะไรน่ารัก น่ากิน น่าจับทำสามี ชาตินี้เธอต้องจีบเขาให้สำเร็จให้จงได้
โอ๊ย! เธอเป็นผู้หญิง ต้องเก็บอาการบ้างสิ อย่าไปทำน้ำลายสอต่อหน้าเขาเด็ดขาด
“ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ” ธามพูดอย่างสุภาพ
“ไม่เป็นไรค่ะ ดาวแต่งตัวเสร็จแล้วน่ะค่ะ”
“เอ่อ... เหรอครับ” ธามมองหน้าหญิงสาว ดาราวดีรีบวิ่งไปที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งทันที
เธอลืมเขียนคิ้วอีกข้าง เพราะไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัวไปไหน เธอเลยรีบจนไม่รู้จะทำยังไงก่อนดี รู้สึกขายหน้าเขาจริงๆ ธามคงขำเธอใหญ่
“ไม่ต้องรีบก็ได้นะครับ” เสียงของธามดังขึ้นนอกห้อง เธอไปแอบดูที่ประตูห้องนอน เห็นเขาเดินเข้ามานั่งบนโซฟาตัวโปรดของเธอ หญิงสาวหน้าแดง รู้สึกอายเขาอย่างบอกไม่ถูก
“เสร็จแล้วค่ะคุณธาม ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ” หญิงสาวรีบบอกเมื่อออกมาจากห้องเรียบร้อยแล้ว
“ไม่ต้องรีบหรอกครับ เพิ่งจะแปดโมงกว่าๆ เอง”
“ดาวรีบตื่นนะคะนี่ ปกติไม่เคยตื่นเช้ามาก่อน”
“ผมกวนคุณดาวไหมครับ ทำให้ต้องตื่นเช้า”
“ไม่เลยค่ะ ดาวอยากตื่นเช้าเหมือนกันค่ะ เช้าๆ อากาศสดชื่นดีค่ะ” เธอรีบบอกเขา กลัวเขาจะคิดมาก
“งั้นเราไปกันเถอะครับ”
“ค่ะ”
“ขอโทษนะครับ” ธามขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะแต่งผ้าพันคอของเธอใหม่ ดาราวดีถึงกับหน้าแดง หัวใจเต้นแรงกับสัมผัสใกล้ชิดนั้น
โอ๊ย! ผู้ชายอะไร ใส่ใจกันขนาดนี้ อยากได้ศรีภรรยาไหมคะ เธอคิดเองเออเองคนเดียวแล้วยิ้มเขิน
“เรียบร้อยแล้วครับ แบบนี้ค่อยดูดีหน่อย”
“ขอบคุณนะคะ” ดาราวดีตอบแล้วหาวหวอดๆ
“สงสัยว่าวันหลังเราคงต้องนัดกันสายหน่อยแล้วนะครับ ผมทำให้คุณดาวง่วงขนาดนี้”
- ผู้เขียน
