“เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมจะสำรวจดูให้ทั่วเลยว่าตรงไหนที่มีร่องรอยบ้าง” พูดจบก็ไม่รอให้คนตัวเล็กได้ตอบรับหรือปฏิเสธ มือหนากระชากผ้าห่มออกจากร่างบางแล้วโยนลงไปกองกับพื้นห้อง
“กรี๊ด!” พิมพ์รพีพรกรีดร้องเสียงดัง มือเล็กๆพยายามปิดบังส่วนสำคัญของร่างกาย
“อย่ามองนะ ถอยไปไกลๆเลย ไอ้โรคจิต ไอ้บ้าหื่นกาม ปล่อยๆ” มือหนาคว้าหมับเข้าที่เอวคอดดึงรั้งให้ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม แล้วพาตัวเองทาบทับลงไปตรึงร่างของหญิงสาวไว้
“ถ้าคุณกรี๊ดอีกครั้ง ผมจะไม่ใช้แค่นิ้วจิ้มแล้วนะ จะใช้อย่างอื่นจิ้มแทน” พิมพ์รพีพรเม้มปากเป็นเส้นตรง ถลึงตาใส่คนที่นอนทับอยู่บนร่างของตัวเอง
“ไอ้คนทุเรศ ปล่อยนะ ฉันจะฟ้องพ่อ ฟ้องพี่พี ฟ้องย่า ว่าคุณข่มขืนฉัน พ่อจะต้องจัดการคุณแน่” ปลัดเมฆาหัวเราะเบาๆ
“ฟ้องเลย...จากที่จะจัดงานแต่งวันอาทิตย์หน้า ถ้าคุณฟ้องนะ เราคงได้แต่งงานกันวันนี้แน่ๆ” พิมพ์รพีพรฮึดฮัดที่จะทำอะไรก็ดูเข้าทางคนชอบเอา
