ตอนที่ 11
Rrrrrr
คินน์ขับรถออกมาได้ไม่ไกล สายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ซึ่งอันที่จริง ๆ สายเรียกเข้าก็ดังมาหลายรอบ เพียงแต่เขาเลือกที่จะไม่รับ ก็นะกำลังทำคะแนนให้พ่อตาอยู่ ใครมันอยากจะไปรับสายของเพื่อน ๆ แต่รอบนี้เขาตัดสินใจที่จะกดรับมันทันที
“ว่า..”
(ว่าพ่อง!! ไอ้เชี่ยคินน์ ตอนนี้มึงอยู่ไหนของมึงวะ พวกกูโทรหาตั้งนานล่ะทำไมไม่รับโทรศัพท์) เสียงกายเพื่อนของเขาตะโกนแทรกมาจากปลายสาย
“เห้อ กูก็ต้องมีติดธุระบ้างดิวะ ตอนนี้กูเพิ่งออกจากบ้านว่าที่แฟนของกูในอนาคต”
(เชี้ยยยยย...จากหัวค่ำยันสี่ทุ่มนี่อะนะ ไหนมึงว่าไปส่งน้องมายด์ของมึงเสร็จแล้ว จะมาแดกเหล้ากับพวกกูต่อไง ทีตอนกูหายไม่ถึงชั่วโมงมึงโทรตาม แต่ทีมึงเล่นหายเป็นสองสามชั่วโมงเสือกไม่รับโทรศัพท์ ไอ้เพื่อนเวร...)
“เออ....กูรู้แล้ว นี่กูก็กำลังจะไปหาพวกมึงไง"
(เหอะ อยู่บ้านว่าที่แฟนของมึงยันสี่ทุ่ม อย่าบอกนะว่ามึงน้องเสร็จมึงไปแล้ว
