ตอนที่ 1

993 คำ
"เอี๊ยดดด โครมมม" เสียงรถชนกันดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงโวยวายของผู้หญิงดังขึ้นตามมา "สวิตตี้ลูกแม่เป็นไรมากไหมลูก นี่คุณ! ลงมาจากรถเดี๋ยวนี้นะ ขับรถประสาอะไรห๊ะ ขับเป็นรึเปล่า! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวรูปร่างสูงยาว เดินลงมาจากรถเพื่อดูว่ารถของตนเป็นอะไรมากหรือเปล่าก่อนจะหันไปมองรถคู่กรณีที่เจ้าของรถยังไม่ยอมลงมา "ตุ๊บๆๆๆ คุณ ลงมา ตุ๊บๆๆ" เธอเดินเข้าไปทุบกระจกให้เขาลงมาคุยกัน ชายหนุ่มที่กำลังนั่งมึนงงอยู่สะบัดหัวไปมาเพราะไม่รู้ใครขับรถมาชนท้ายรถของเขาทำให้ตอนนี้เขานั่งมึนงงอยู่ในรถ ก่อนที่จะได้ยินเสียงทุบกระจกด้านข้างทางคนขับดังขึ้น เขาค่อยๆหันไป เจอกับป้าแว่นที่ไหนไม่รู้มายืนทุบกระจกรถของเขาอยู่ เมื่อตั้งสติได้เขาจึงเปิดประตูรถออกไปพร้อมกับได้ยินเสียงโวยวายด่าเขาดังขึ้น "นี่คุณ! กว่าจะออกมาได้! คุณขับรถยังไงห๊ะ! เบรกจนฉันเบรกไม่ทัน ขับเป็นรึเปล่ารถอะ" เธอรัวใส่ชายหนุ่มที่ยังมึนงงอยู่ ก่อนที่เขาจะตั้งสติสะบัดหัวสองสามที แล้วจ้องมองคนตรงหน้า "เดี๋ยวนะคุณ คุณเป็นคนขับมาชนท้ายรถผมนะ ไม่ใช่คุณเหรอที่ผิด" เดวิส คารอส พูดออกไปเมื่อได้สติแล้ว "อ่าว ก็คุณเองที่เบรกกะทันหัน มาโทษฉันได้ยังไงกัน" มิรายังไม่ยอมรับผิดหรอกก็เธอขับตามเขามาดีๆจะเบรกทำไมไม่ทราบ "คุณครับ แหกตาดูดีๆนะครับ ข้างบนนั่นมันคืออะไร ไฟแดงครับ ไฟแดง รู้จักรึเปล่าไฟแดงอะ!" ชายหนุ่มเถียงกลับมาพร้อมกับชี้ไปที่สัญญาณไฟบนหัวของทั้งสองคน "อ่าว ไฟแดงหรอกเหรอ อือ แต่ยังไงคุณก็ไม่เป็นอะไรมากนี่ ฉันขอโทษละกัน แล้วๆกันไป ส่วนค่าซ่อมรถเดี๋ยวฉันออกให้นะ เท่าไหร่ว่ามาเลย" มิราที่เริ่มรู้ตัวว่าตนเองเป็นคนผิดจึงเงียบเสียงลงแล้วบอกจะชดใช้ค่าเสียหายให้ "ผมไม่ต้องการ ไปเจอกันที่สถานีตำรวจละกัน!" เดวิสพูดขึ้นก่อนที่จะเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปทันทีเพราะมันไฟเขียวแล้ว "เฮ้ย เดี๋ยวสิคุณ คุณ!" มิราเรียกตามหลังแต่เขาไม่สนใจกลับขับรถออกไปทันที หญิงสาวไม่รู้จะทำยังไงดีกับลูกรักของเธอที่ตอนนี้กระโปรงหน้ายุบมานิดหนึ่งแต่ไม่มากจึงขับรถไปร้านซ่อมให้ช่างดูให้เผื่อมันไม่เป็นอะไรมาก "หึ่ย จำไว้เลยนะไอ้บ้าเอ้ย มาที่นี่วันแรกก็เจอกับคนบ้าๆเลยเรา เฮ้ย กลับบ้านไปแม่บนหูชาแน่เลยสวิตตี้ลูกแม่" หญิงสาวทั้งบ่นทั้งขับรถไปหาอู่ซ่อมจนมาเจอที่หนึ่งจึงแวะเอาเข้าไปให้ช่างดู "อืม ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับทุกอย่างยังปกติดี แต่กระโปรงยุบนิดหน่อยถ้าจะซ่อมเอารถทิ้งไว้นี่หนึ่งคืนเดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นๆค่อยมาเอานะครับ" มิราไม่รู้จะทำยังไงคงต้องเอารถทิ้งไว้แล้วกลับแท็กซี่แล้วละ จากนั้นเธอก็เดินมาขึ้นแท็กซี่กลับบ้านแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับมาเอารถของเธอ “เฮ้อ นี่วันซวยอะไรวะเนี่ย!” เดวิสคิดออกมาพลางขับรถไปงานอีเวนท์ซึ่งเขาสายมา สิบนาทีแล้ว “อ่าวเดวิสพี่นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ทำเอาเจ้าของงานจะฉีกอกพี่อยู่แล้วรู้ไหม ไปๆๆๆแต่งหน้าแต่งตัว" ผู้จัดการส่วนตัวรีบดันชายหนุ่มเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะตอนนี้สายมากแล้ว "เฮ้อ เจอแอร์เย็นๆแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ทางนั้นมีงานอะไรกันอะ สงสัยมีดาราที่นี่ก็บ้าดาราเหมือนเมืองไทยเลยแฮะ" มิราที่แวะมาทานข้าวที่ห้างสรรพสินค้าก่อนกลับบ้านพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหาของกินที่ร้านอาหารไม่ไกลจากตรงที่มีคนชุมนุมมากนัก พอเข้ามาในร้านเธอก็สั่งอาหาร จากนั้นก็นั่งรออาหารมาเสิร์ฟ “ขอบคุณคะ" เธอกล่าวขอบคุณเมื่ออาหารถูกวางตรงหน้า หญิงสาวทานไปด้วยมองดูด้านนอกร้านที่เริ่มมีเสียงกรี๊ดดังขึ้นมา “สงสัยจะเป็นดาราดัง หรือว่าแบตพีท อ้าย ต้องส่อง" จากนั้นมิราก็รีบทานข้าวเพื่อที่จะออกไปดูว่าดาราชายคนนั้นคือใครกันแน่ แต่ด้วยความสูงที่เทียบไม่ค่อยได้กับสายเลือดต่างชาติแท้ๆทำให้เธอพยายามเขย่งเท่าไหร่ก็มองไม่ค่อยชัด จึงเดินอ้อมไปด้านหลังเวทีแทน "เอ๋ ทำไมตรงนี้ไม่มีคนเลยนะหรือว่าไปหน้าเวทีหมด" จากนั้นมิราค่อยๆแทรกไปข้างๆเวทีเพื่อดูว่าดาราคนนั้นคือใครกันแน่ทำไมแฟนคลับเยอะอย่างนี้ “เฮ้อ เข้ามาจนได้” เมื่อแทรกเข้ามาจนยืนด้านข้างเวทีที่พอจะมองคนที่นั่งอยู่บนเวทีได้ชัดแล้ว หญิงสาวค่อยๆหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะถ่ายรูปไปอวดเพื่อนที่ประเทศไทยเสียหน่อย “เฮ้ย! ไอ้ไฟแดงนี่ มาทำอะไรบนเวที อย่าบอกนะว่าเป็นดารา” มิราตาโตที่คนบนเวทีเป็นคนเดียวกับที่เธอขับรถชน ก่อนจะรีบมุดกลับออกมาจากตรงนั้นทันที “ฮึ่ยเสียเวลาจริงๆ!” จากนั้นหญิงสาวก็ออกไปขึ้นรถกลับบ้านเพราะตอนนี้บิดามารดาคงรออยู่
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม