กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
ฉันสะดุ้งตัวโยนแล้ววิ่งไปหลบหลังพี่เซ้นส์ทันทีที่รังสีความฉิบหายกำลังคืบคลานเข้ามา นัยน์ตาของพ่อจากตอนแรกนิ่งๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นสายตาดุดันที่พร้อมทำลายทุกอย่างบนโลก
แง พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย
ไม่สิ ที่อยู่ตรงหน้านี่พ่อกูนี่หว่า
อ๊ากกกกกก
“เมื่อกี้ว่าไงนะ” พ่อย่นคิ้วชะโงกหน้าเข้ามาหาพี่เซ้นส์ในระยะเผาขน ขาฉันสั่นพั่บๆ ใจจะขาดรอนๆ ในตอนที่พี่เซ้นส์ตะลึงและพูดอะไรไม่ออก เหมือนเราทั้งคู่โดนแช่แข็งด้วยสายตาดุๆ ของเขาไปแล้ว
“พะ พ่อ คือว่าหนู...” ฉันอึกอักและสะดุ้งอีกครั้ง ขาก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ ไม่วายดึงแขนพี่เซ้นส์ให้ถอยด้วย เพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันพูดอะไรออกไป พี่เซ้นส์จะตายคาบ้านฉันได้
“หนูอะไร?” พ่อเสียงแข็ง ทำเอาฉันเครียดหนัก อย่ากดดันฉันสิ แค่นี้ฉันก็เครียดพออยู่แล้วนะ ;_;
“หนู...”
“อะไร!” พ่อเสียงเข้มขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งเฮือก นัยน์ตาสั่นไหวและร้อนชื้นเ
