ฉันตกใจมาก มากพอๆ กับพี่เซ้นส์ที่เบิกตาจนแทบถลนออกมา ที่นี่เป็นที่ๆ ไม่ได้ใกล้มหาลัยขนาดนั้น และฉันไม่คิดว่าจะมาเจอนางที่นี่ด้วย ฉันอึ้งอยู่พักใหญ่ก่อนจะยิ้มตอบและแถข้างๆ คูๆ
“ก็หนูป่วยอ่ะ พี่เซ้นส์ก็เลยพามาหาหมอ”
“อ้าว แกป่วยเป็นไร” อีพี่ปิ๊งย่นคิ้วก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยและหันไปมองป้ายช่องฝากครรภ์และหันมามองหน้าฉัน... “เดี๋ยวนะ”
นางยกมือเบรกแล้วมองป้ายช่องฝากครรภ์และมองหน้าฉันอีกรอบเหมือนกำลังสงสัยอะไรอยู่ ฉันกลืนน้ำลาย เผลอขยับไปจับแขนพี่เซ้นส์
“มันใช่ใช่มะ”
“ใช่อะไรพี่” ฉันแกล้งไม่เข้าใจ
“ท้องใช่มะ คนที่เป็นข่าวลือนี่คือแก ถูกป้ะ” อีพี่ปิ๊งชี้หน้าฉันก่อนที่พี่เซ้นส์จะตีมือนางดังเพี๊ยะ!
“ละมาทำไรที่นี่เนี่ย ท้องรึไง”
“โอ๊ย อีเซ้นส์ ฉันเป็นตุ๊ดป้ะ จะท้องได้ไงล่ะ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง นี่แกพามิวมาฝากครรภ์ใช่มะ” อีพี่ปิ๊งยังคงถามไม่เลิก จากตอนแรกแค่หันหน้ามา ตอนนี้นางหันมาทางพวกฉันทั้ง
