ตำหนักองค์หญิงหลันฉิวมิเคยว่างเว้นงานรื่นเริง นางชื่นชอบการโอ้อวดความหรูหราอู้ฟู่ มีทั้งเสียงดนตรีและเสียงหัวเราะชื่นชมในความงามจากบรรดาสตรีรุ่นราวคราวเดียวกัน
“มู่หนิงจินออกมาแสดงอะไรให้ข้าดูหน่อยสิ”
การได้แกล้งให้คนอื่นขายหน้าก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่หลันฉิวโปรดปราน การได้รู้สึกว่าตนมีความอำนาจสามารถเหยียบหัวใครก็ได้นั้นช่างเป็นความรู้สึกที่ดียากเกินบรรยาย
แต่กลับคนที่ถูกรังแกนั่น....ราวกำลังพวกเขากำลังดิ่งลงนรกก็มิปาน
“ขะ...ขออภัยองค์หญิง คือหม่อมฉันไม่ได้เตรียมการแสดงมา” มู่หนิงจินเอ่ยอย่างน่าสงสาร ด้วยความเป็นคนขี้กลัวและไม่กล้ามีปากเสียง ทำให้นางมักกลายเป็นเป้าให้หลันฉิวรังแกโดยง่าย
“พี่ชายเจ้าทำข้าหงุดหงิด เจ้าก็มิวายทำข้าหงุดหงิดเช่นกันใช่ไหม!”
ถ้วยแก้วถูกเขวี้ยงใส่ โชคดีที่เฉียดผ่านตัวมู่หนิงจินไปนิดเดียว หญิงสาวจึงไม่ได้รับบาดเจ็บทว่าก็ทำนางตัวสั่นขวัญเสียไม่น้อย
ไม่ร้อง..
