หลันฉิว หรือที่ใครๆ ต่างเรียกว่าองค์หญิงเก้า ธิดาคนเล็กของฮ่องเต้หลงหนิงและฮองเฮา นางเป็นโฉมสะคราญงดงามที่สุดในบรรดาพี่น้อง ถูกประคบประหงมดูแลราวไข่ในหิน ทำให้นางมีนิสัยเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว ขี้อิจฉา อยากมีอยากได้ทัดเทียมคนอื่น
“คารวะองค์หญิง กระหม่อมไม่ทราบว่าพระองค์จะมาจึงไม่ได้เตรียมการต้อนรับ” มู่เหวินจิ้งพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ไม่เห็นจำเป็น อย่างไรพวกเราก็หมั้นหมายกันแล้วไยต้องทำเหินห่างด้วย”
อวี่เยียนตัวแข็งค้าง สตรีนางนี้บอกว่าตัวเองหมั้นหมายกับมู่เหวินจิ้ง งั้นก็หมายความว่า...
“องค์หญิงเก้า เรื่องงานหมั้นหมายนั่น”
“ข้าหิวแล้ว รีบมากินกันเร็วเข้าเถิด” หลันฉิวตัดบท หันไปยิ้มให้มู่ฮูหยิน “ปล่อยให้ท้องหิวไม่ดีต่อสุขภาพนะ”
บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นเมื่อมู่เหวินจิ้งไม่ยอมนั่งลงตามคำสั่งของหลันฉิว
หญิงสาวเริ่มส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ นางกระแทกแก้วชาลงบนโต๊ะแล้วหันมาจ้องหน้ามู่
