“มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง! เปิดประตูให้ข้าออกไปเดี๋ยวนี้นะ” อวี่เยียนตะโกนจนคอแหบแห้ง ทุบประตูอยู่นานก็ไร้เสียงตอบรับ
อวี่เยียนถอดใจเดินลากเท้ากลับมานั่งรอที่เก้าอี้ สัปหงกอยู่สักพักประตูก็ถูกผลักออกพร้อมชายวัยกลางคนและกลุ่มสาวใช้ห้าคนทางด้านหลัง
ทุกคนย่อตัวนอบน้อมอย่างพร้อมเพรียบ
“ข้าคือพ่อบ้านประจำจวนขอรับ ส่วนพวกนางคือสาวใช้ฝีมือดีไว้ใจได้ เชิญแม่นางเลือกใช้ได้เลยขอรับ”
อวี่เยียนเลิกคิ้วงุนงง “แล้วทำไมข้าต้องเรียกใช้พวกนางด้วย ข้าอยู่ที่นี่ไม่นานก็กลับ”
จู่ๆ มู่เหวินจิ้งก็โผล่หน้าเข้ามา ทุกคนสะดุ้งตกใจอุทานเรียก “คุณชายมู่” และถอยหลังกันไปคนละสองก้าว
คงจะเป็นที่รักของทุกคนเสียมากเลยสินะ แม้เข้าใกล้ทุกคนยังไม่อยาก อวี่เยียนกลอกตาลอบคิด ขณะหญิงสาวกำลังจะลุกขึ้นยืน มู่เหวินจิ้งก็ปรี่เขามากดตัวนางให้นั่งลง
“ข้าคุยกับท่านพ่อท่านแม่เรียบร้อยแล้ว ตอนเย็นข้าจะพาเจ้าไปร่วมโต๊ะกับพวกท่าน”
“มู
