กะแล้ว!!! ถึงว่าทำไมดูแปลกๆ มีหลายครั้งที่อวี่เยียนสะกิดใจ แต่ก็ไม่คิดว่ามู่เหวินจิ้งจะโกหก ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย ทำไมเขาต้องหลอกนางด้วย!
ใบหน้านิ่งขรึมไร้ความรู้สึกจ้องมองที่นาง เขาไม่แก้ตัว ไม่ขอโทษ ทว่าพยายามจะเดินเข้ามาหา
“อย่าเข้ามาใกล้ข้า!” อวี่เยียนตวาดลั่น
ฉับพลันนั้นพื้นดินกลับสั่นไหว ฝุ่นฟุ้งตลบอยู่ที่ถนนเบื้องหน้า กองกำลังม้ากว่าสิบนายมุ่งตรงเข้ามาใกล้ ชาวบ้านโดยรอบรีบถอยเปิดทาง บ้างกระโดดหลบลงไปที่คูน้ำข้างทางด้วยความตกใจ
พลทหารหน้าดุคนหนึ่งบังคับม้าให้หยุดที่หน้าเรือนแล้วกระโดดลงมาอย่างเร็ว เขากวาดสายตามองและทันทีที่เห็นมู่เหวินจิ้งก็เบิกตาโพลง รีบวิ่งมาคุกเข่าต่อหน้าทันที
“คุณชายมู่”
“ไม่เจอกันนานเลยนะจั้วเตอ”
“ข้าน้อยดีใจเหลือเกินที่คุณชายยังมีชีวิตอยู่”
มู่เหวินจิ้งผงกศีรษะ ก่อนเอื้อมมือมาคว้าแขนอวี่เยียน เอ่ยสั่งเสียงขรึม “ไปกับข้า”
“ทำไมข้าต้องไปกับเจ้า!”
มู่เหว
