เพื่อน (รัก)

2. เพื่อนชื่อ..วายุ

ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

"เขียน ทำไรอยู่เนี๊ย" อลินเพื่อนร่วมคณะของเขียนฟ้าเดินเข้ามาหา เมื่อเห็นเพื่อนกำลังนั่งเขียนอะไรอยู่สักอย่าง

"ภาควิชาเรามีรายงานด้วยเหรอ ทำไมฉันไม่รู้เลย" อลินถามขึ้นด้วยความสงสัย

"นี่วิชาของพวกเด็กวิศวะหนิ นี่ทำรายงานให้สามหนุ่มนั่นอีกแล้วเหรอ" อลินพูดขึ้นมาอย่างไม่ค่อยพอใจนักกับการกระทำของเพื่อนตัวเอง

"แล้วนี่สามคนนั้นไปไหน ถึงได้ทิ้งแกให้ทำรายงานนี้คนเดียว" อลินถามอย่างอ่อนใจ ในความใจดีของเขียนฟ้า ที่มักจะโดนสามหนุ่มที่เธอเรียกว่า เพื่อน เอาเปรียบอยู่เสมอ

อีกด้านหนึ่ง @โกดังร้าง

"เหี้ย แม่งมันหลอกพวกเรามารุมยำ" วายุพูดขึ้นมา ขณะที่พวกเขาทั้งสามคนกำลังหลบหาที่ซ่อน จากศัตรูที่จะมาทำร้ายพวกเขา

"มึงเพิ่งฉลาดเหรอ" ภูผาหันไปถามเพื่อนขึ้นมา

"ผู้หญิงมีเอาตั้งเยอะแยะพร้อมให้มึงเจาะไข่แดง แต่มึงคิดเหี้ยไรเสือกไปยุ่งกับน้องสาวศัตรู ไอ้วา มึงทำให้กูกับไอ้คิม ต้องมาเดือดร้อนกับมึงด้วยเนี๊ย" ภูผาต่อว่าเพื่อน พร้อมกับมองไปรอบๆบริเวณที่ตัวเองอยู่เพื่อหาทางหนีออกไปจากที่นี่

"เอาไงหละทีนี้" ภูผาหันไปถามเพื่อนสองคนอีกครั้ง

"เราต้องแยกกันหนี เพื่อลดการปะทะกับพวกมัน เพราะตอนนี้เราเผชิญหน้าสู้กับพวก มีแต่จะเสียเปรียบ" คิมหันต์บอกแผนการที่จะเริ่มทำ

"อืมมม แล้วเจอกันที่คอนโดเขียนฟ้านะ" ภูผาบอกเพื่อนอีกสองคน ก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้ายกันหนีไปคนละทาง เพื่อไปเจอจุดนัดพบเดียวกัน

เวลาต่อมา @คอนโดเขียนฟ้า

ติ๊ด (เสียงคีย์การ์ดเปิดประตู)

"เฮ้อ กูยังไม่ตายใช่มั้ยเนี๊ย" วายุเปิดประตูเข้ามายังคอนโดของเขียนฟ้าเป็นแรก จากที่นัดกับเพื่อนสองคนไว้ว่าให้มาเจอกันที่คอนโดเขียนฟ้า

"อร๊ายยย" เสียงเจ้าของห้องดังขึ้น เมื่อเห็นคนที่เข้ามาใหม่ โดยไม่ได้รับอนุญาต พร้อมกับหมอนใบใหญ่ที่ลอยเข้ามาโดนใบหน้ากับผู้บุกรุกเข้ามาในห้อง

ปึก (เสียงหมอนกระทบใบหน้า)

"โอ้ย" เสียงวายุร้องดังขึ้นมาเมื่อโดนหมอนกระแทกไปที่ใบหน้า

"ทำไรเนี๊ย ยัยเปี๊ยก" วายุพูดขึ้นมา พร้อมกับหันหน้าจะไปว่าคนที่ทำร้ายตัวเอง แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าอยู่ในสภาพแบบไหน ขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำ

"ตกใจหมด นึกว่าขโขยย่องเบาเข้าห้อง จะมาทำไมไม่บอกกันก่อนหละ" เจ้าของห้องต่อว่าผู้บุกรุกเข้ามาห้องของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต

"ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังอาบน้ำอยู่" วายุบอกออกไป พร้อมกับเบือนหน้าไปทางอื่น แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตรงห้องรับแขกของคอนโด

"เขียนขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ" เจ้าของห้องที่ออกมาในสภาพชุดคลุมอาบน้ำที่สั้นเลยเข่ารีบเดินเข้าไปในห้องนอนทันที หลังจากที่เดินออกมาดูว่าใครเข้ามาในห้องของตนเอง

"ทำไมมาคนเดียว แล้วหน้าของวาไปโดนอะไรมา" เขียนฟ้าเดินออกมาจากห้องนอน หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยในชุดเสื้อยืดกางเกงผ้าขายาว

"จะให้ฉันตอบคำถามไหนเธอก่อนดีหละ" วายุพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่ทำหน้ากวนใส่เธอ จนเจ้าของห้องที่ถือกล่องปฐมพยาบาลอยู่นั้นเกิดอาการหมั้นไส้เขา จึงโยนกล่องปฐมพยาบาลใส่เขาทันที ดีที่เขาเอามือรับไว้ทัน

"เฮ้ย คนยิ่งเจ็บมาอยู่ ยังจะมาซ้ำเติมกันอีกนะยัยเปี๊ยก นี่ถ้าฉันรับไม่ทัน หัวแตกขึ้นมาจะทำไง" วายุพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด จากตอนแรกที่ยังกวนอารมณ์เจ้าของห้องอยู่ดีๆ

"เพราะรู้ว่าวาต้องรับได้อยู่แล้ว เลยทำลงไปไง ตกลงหน้าวาไปโดนอะไรมา มีเรื่องอีกแล้วใช่ไหม" เขียนฟ้านั่งลงตรงข้ามวายุบนโซฟา แล้วเปิดกล่องปฐมพยาบาลออกมา เพื่อจะทำแผลให้เขา

"เจ็บเหรอ" เขียนฟ้าถามขึ้นมา เมื่อเห็นสีหน้าเขาเปลี่ยนไปจากเมื่อกี้ แล้วเธอขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ในขณะที่เขียนฟ้าเอาสำลีที่จุ่มแอลกอฮอล์กำลังจะเช็ดแผลให้วายุอยู่นั้น วายุก็เอามือมาโอบที่เอวของเธอพร้อมกับดันให้เธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้นกว่าเดิม จนหน้าของคู่ห่างกันเพียงคืบเดียว แต่เขียนฟ้าก็ไม่ได้สนใจ ยังคงทำแผลให้วายุต่อ ส่วนวายุนั้นเริ่มหายใจติดขัดเมื่อเพื่อนรักอย่างเขียนฟ้าอยู่ใกล้ตนแบบนี้

"มีอะไรเหรอ เขียนทำให้วาเจ็บเหรอ" วายุไม่ตอบอะไรกลับไป แต่กลับยื่นหน้ามาใกล้ขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับเอาปากเข้ามาประกบกับปากของเขียนฟ้า แล้วสอดลิ้นเข้ามาข้างในโพรงปากของเธอ ลิ้นของวายุเข้ามาหยอกเย้าในโพรงปากของเขียนฟ้า จนลิ้นของเขียนฟ้าถูกลิ้นของวายุเข้าสัมผัสจนเกิดเสียงครางของอีกฝ่ายดังขึ้นมา

"อื้อ" เขียนฟ้าเอามือทั้งสองข้างผลักอกของวายุให้ออกห่าง พร้อมกับหายใจออกมาอย่างหนัก

"ฮ่า ฮ่า" เสียงวายุหัวเราะออกมาหลังจากได้เห็นอาการเหมือนปลาสำลักน้ำของเขียนฟ้า

"แกล้งเขียนอีกแล้วนะ" เขียนฟ้าพูดออกมาอย่างอ่อนใจกับการกระทำของวายุ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วายุทำกับเธอแบบนี้ แต่วายุมักจะแกล้งเธอแบบนี้เสมอเมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสอง

"ห้ามให้ใครทำแบบนี้กับเธอ เข้าใจมั้ย" วายุพูดเสียงเข้มขึ้นมา เขาไม่ต้องการให้ใครทำแบบนี้กับเธอเหมือนที่เขาทำ เขาห่วงเธอ เพราะเธอคือเพื่อนของเขา เขามักจะบอกตัวเองแบบนี้เสมอ

"อืมมม รู้แล้ว ย้ำอยู่นั่นแหละ เอาหละเสร็จแล้ว ตกลงจะตอบได้ยังว่าได้แผลพวกนี้มาได้ยังไง" เธอถามขึ้นเมื่อทำแผลให้เขาเสร็จ พร้อมกับเก็บอุปกรณ์ทำแผล

"เรื่องของผู้ชาย ผู้หญิงอย่างเธออย่ารู้ดีกว่า" คำตอบเดิมๆที่วายุมักบอกเขียนฟ้า เมื่อมาเรื่องต่อยตีแล้วเป็นแผลให้เขียนฟ้าดูแลเสมอ

"แล้ว คิม กับ ภู หละ ทำไมไม่มาด้วยกัน หรือไม่ได้ไปมีเรื่องด้วยกันเหรอ" เขียนฟ้าถามถึงเพื่อนรักอีกสองคนที่ยังไม่โผล่หน้ามาให้เธอเจอ

ติ๊ด (เสียงคีย์การ์ดเปิดประตู)

"ภู!! คิม!!" เสียงเขียนฟ้าเรียกชื่อเพื่อนรักอีกสองคนที่เดินเข้ามาในห้องของเธอ

"นี่ตกลงไปด้วยกันมาใช่มั้ย ได้แผลมาเหมือนกันแบบนี้" คิมหันต์และภูผาไม่ได้สนใจคำพูดของเขียนฟ้าที่บ่นว่าพวกเขา แต่กลับเดินเข้ามาในห้อง และไปนั่งตรงโซฟา โดยคิมหันต์นั่งลงข้างวายุ ส่วนภูผานั่งลงข้างเขียนฟ้า

"ภู หันหน้ามาหาเขียน" เขียนฟ้าบอกพร้อมกับเอาสำลีอันใหม่จุ่มแอลกอฮอล์เพื่อล้างแผลให้เขาก่อนจะลงทิงเจอร์ไอโอดีนตาม

"อะ" เสียงภูผาร้องเจ็บขึ้นมา เมื่อสำลีชุบแอลกอฮอล์สัมผัสกับแผลสดที่มีเลือดซึมเล็กน้อย โดยเขียนฟ้ายังเอามืออีกข้างจับหน้าเขาให้ยื่นมาตรงกับหน้าเธอ ทำให้หน้าของทั้งสองหน้าคนอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ ภูผาจ้องมองการกระทำของเขียนฟ้าที่ทำให้เขา ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่าเขาทั้งห่วง และหวงเธอ ไม่อยากให้ใครอยู่ใกล้เธอแบบที่เขาได้ใกล้แบบนี้

"มีไรเหรอ มีอะไรติดที่หน้าเขียนรึไง ถึงจ้องขนาดนี้" เขียนฟ้าพูดขึ้นมาทำให้เขาต้องเปลี่ยนสีหน้าของตัวเองเพื่อไม่ให้เธอสงสัยและถามอะไรไปมากกว่านี้

"เสร็จแล้ว" เธอปิดพลาสเตอร์ยาที่แผลให้กับภูผาเสร็จ จึงเดินอ้อมมาหาคิมหันต์ที่นั่งอยู่ข้างวายุ

"ไม่เป็นไร เราทำแผลเองได้" คิมหันต์พูดออกมาพร้อมกับหยิบกล่องทำแผลจากมือของเขียนฟ้า

"อย่าดื้อ มองเห็นเหรอ วายุขยับไปอีกหน่อย เขียนไม่มีที่นั่ง" เขียนฟ้าหันบอกวายุที่นั่งไม่ยอมขยับทั้งที่มีที่ว่างให้ขยับไปได้

"เฮ้ย" เสียงคิมหันต์ร้องเสียงหลง พร้อมกับภูผาและวายุ เมื่อเห็นการกระทำของเขียนฟ้าที่เอาตัวนั่งลงบนตักคิมหันต์ จากนั้นเธอจึงดึงกล่องอุปกรณ์ทำแผลมาจากมือของคิมหันต์วางบนตักของเธอ แล้วทำการล้างแผลให้คิมหันต์ โดยไม่ได้สนใจว่าคนที่เธอนั่งตักนั้นจะมีท่าทีไม่พอใจต่อการกระทำของเธอ

"เจ็บมั้ย" เมื่อเธอทำแผลให้เขาเสร็จจึงถามเขาขึ้นมา เพราะตลอดที่เธอทำแผลให้เขา เขาไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บหรือแสบแผลเลย มีแต่เขาที่จ้องหน้าเธอนิ่ง จนเธออดที่จะถามไม่ได้ พออีกฝ่ายไม่ยอมตอบ เธอจึงทำในสิ่งที่เขาหวั่นไหวอีกครั้ง ด้วยการยื่นหน้าเข้ามาใกล้ศีรษะของเขา ทำให้หน้าของเขาตอนนี้อยู่ตรงเนินอกของเธอ แล้วเธอก็เป่าที่แผลของเขาเบาๆ

"เพี้ยง หายไวไวนะ" เธอพูดออกมาเหมือนเขาเป็นเด็กเล็กๆ

จากนั้นเธอก็ลุกออกจากตักของคิมหันต์เพื่อเอากล่องอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บ ตลอดการกระทำของเธออยู่ในสายตาของวายุและภูผาตลอด แต่เพื่อนรักทั้งสองของเธอกลับไม่ได้พูดอะไรออกมา มีเพียงความเงียบและเสียงเขียนฟ้าเพียงคนเดียวเท่านั้นตลอดการทำแผลให้คิมหันต์

"เขียนทำรายงานให้เสร็จแล้วนะ แล้วจะบอกกันได้รึยังว่าไปมีเรื่องกับใครมา วา ภู คิม" เขียนฟ้าเดินมายืนตรงหน้าคนทั้งสามที่นั่งอยู่บนโซฟา แต่ก็ไร้คำตอบจากเพื่อนรักทั้งสามของเธอ และก็เหมือนเช่นทุกครั้ง พวกเขาไม่ยอมบอกอะไรเธอมาเลย

"ทานอะไรกันมายัง หิวกันมั้ย" เขียนฟ้าเปลี่ยนเรื่องคุย โดยสร้างคำถามแสดงความห่วงใยกับเพื่อนทั้งสามคนของเธอแทน

"งั้นทานอะไรก่อนกลับแล้วกันนะ เดี๋ยวเขียนทำอะไรง่ายๆให้ทาน รอแป๊บนึงนะ" เขียนฟ้าไม่รอให้เพื่อนทั้งสามคนปฏิเสธ เธอเดินเข้าไปในห้องครัวทันที

เมื่อเขียนฟ้าเดินเข้าไปในห้องครัวแล้ว หนุ่มทั้งสามคนจึงเริ่มการสนทนาขึ้นมา

"มึงจะเอาไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นมา" ภูผาหันหน้าไปถามวายุตัวต้นเหตุของเรื่อง

"กูไม่ผิด กูไม่ได้ขืนใจน้องสาวมัน น้องสาวมันเข้ามาหากูเอง เป็นมึง ผู้หญิงมาอ่อยตรงหน้า มึงจะไม่เอารึไง" วายุพูดขึ้นมา พร้อมกับมองดูว่าเขียนฟ้าไม่ได้เดินมาตรงนี้ ตอนที่เขาพูดออกไป เขาไม่ต้องการให้เพื่อนสาวคนเดียวรู้ถึงอีกมุมไม่ดีของเขา

"ไม่ ถึงจะมาอ่อยกูแค่ไหน กูก็เลือกเว้ย กูไม่เอาปัญหาเข้ามาหาตัวเองหรอก" ภูผาบอกกลับอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจกับคำตอบของอีกฝ่าย

"พวกมึงจะเถียงกันให้ได้อะไรขึ้นมา ตอนนี้มาคิดกันดีกว่าว่าจะทำยังไงต่อไป" คิมหันต์ห้ามทัพเพื่อนทั้งสองไม่ให้ทะเลาะกันไปมากกว่านี้ แล้วเพื่อนทั้งสองก็เงียบไปเพื่อคิดหาทางออก

"อาหารเสร็จแล้ว" เขียนฟ้าเดินมาเรียกเพื่อนทั้ฃสามให้ไปทานอาหารที่เธอทำ

"พวกนายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจกันรึเปล่า บอกเขียนได้นะ เผื่อเขียนจะช่วยได้" เขียนฟ้าเอ่ยขึ้นมา เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสามยังไม่ลงมือทานอาหาร แล้วยังมีสีหน้าเหมือนมีเรื่องกังวลในใจอยู่

"อย่าวุ่นสักเรื่องจะได้มั้ย ยัยเปี๊ยก" วายุพูดขึ้นมาอย่างรำคาญใจที่เขียนฟ้ายังเซ้าซี้ไม่เลิก ส่วนภูผาและคิมหันต์ไม่ได้พูดอะไรออกมา จนสุดท้ายเขียนฟ้าจึงเงียบไป แล้วนั่งดูเพื่อนทั้งสามคนทานอาหารที่เธอทำ

"ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ" ภูผาเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ทั้งสี่คนไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาเลย

"ถ้าพวกนาย ไม่ใช่ เพื่อนรักของเขียน เขียนก็ไม่วุ่นวายแบบนี้หรอก" จากนั้น หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มก็เดินเข้าไปในห้องนอนของตนทันที

ทำให้ทั้งสามหนุ่มถอนหายใจพร้อมกันเบาๆ เรื่องก่อนหน้านี้ยังแก้ไม่ได้ ยังมาเจอหญิงสาวที่พวกเขาทั้งสามคนให้ความสำคัญมากที่สุดมาแสดงอาการน้อยใจแบบนี้อีก วายุจึงเดินไปเคาะประตูห้องนอนของหญิงสาว แล้วเปิดประตูเข้าไปเพราะหญิงสาวไม่ได้ล็อคห้อง

"ยัยเปี๊ยก ฉันขอโทษ ฉันแค่อารมณ์ไม่ดี เลยพูดไม่คิดออกไป ยกโทษให้ฉันนะ" วายุยื่นนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้าหญิงสาว ทุกครั้งเวลาที่วายุทำให้เธอโกรธ เขามักจะง้อเธอแบบนี้เสมอ

"วา ภู และคิม คือ เพื่อนของเขียน ไม่มีเรื่องไหนที่เขียนจะยกโทษให้ไม่ได้"