ห้องคนป่วย
เก็ตส์เนอร์เริ่มขยับเขยื้อนตัวเล็ก
" คุณแด๊ดๆๆๆๆๆครับ/ ขา" เสียงสดใสของลูกๆทั้งสองคนดังกึกก้องเข้าไปในโซนประสาทของเขาตลอดเวลา ซึ่งมันเหมือนเป็นยาช่วยกระตุ้นให้เขาอยากตื่นขึ้นมามากๆเลย
" อื้มมมมมม " เก็ตส์เนอร์ครางในลำคออู้อี้ เขารู้สึกแสบคอมากๆเพราะในลำคอนั้นไม่มีน้ำลายสักหยดเลย
" พี่เนอร์/ ไอ้เนอร์ / หลาน" เสียงของบุคคลที่เข้ามาใหม่เรียกชื่อของเขา นั้นยิ่งทำให้เก็ตส์เนอร์อยากตื่นขึ้นมา วิจัยมองตามร่างกายของเก็ตส์เนอร์ เธอถึงกับอ้าปากค้าง พลางหันไปมองหน้าเถื่อน ซีแล็บ แด๊ดเค มัมเม็ง มองหน้ากัน
" บ้าซิบ!" เถื่อนและแด๊ดเคสบทออกมาอย่างกลั้นไม่ได้
" คุณแด๊ดๆๆๆๆๆขาา/ ครับ" เสียงของลูกๆทั้งสองคนไม่ยอมเงียบเลย ร่างป้อมๆลุกขึ้นเหยียบเก้าอี้ข้างๆเตียงเอาไว้ เพื่อจะได้เห็นหน้าของคุณแด๊ด เก็ตส์เนอร์ค่อยๆหรี่ตาขึ้นมามองรอบๆห้อง
" จิ๊...... " เขาถึงกับทำเสียงออกจากปากเพราะแสงสว
