“ข้าน่าจะปล่อยให้ ชินอ๋อง ... บอกเจ้ากี่ครั้งนิสัยดื้อรั้นของเจ้าตำหนักข้าน่าเบื่อมากหรืออย่างไร เจ้าถึงต้องนั่งดื่มอยู่ ในตำหนักชินอ๋อง” แพรวาเม้มปากแน่น
รู้ว่าผิดแล้วจะตอกย้ำทำไม สะบัดแขนใจให้หลุด จากการ ลากถูนั้นแต่เปล่าประโยชน์
“แค่อยากออกมาเดินเล่นเท่านั้น พอดีเจอชินอ๋อง จะปฏิเสธอย่างไรเล่าในเมื่อเขาเป็น อนุชาของ ฝ่าบาท” ฮ่องเต้ถอนหายใจ
“ในวังหลวงแห่งนี้ เจ้าคิดว่าใครบ้างที่จริงใจกับเจ้าเหมือนข้า ต้องรู้จักระวังตน ไม่เช่นนั้นเจ้าอาจจะพลาดท่าเสียที จำเอาไว้ “แพรวา ทำตาละห้อยสำนึกผิดหาก ฮ่องเต้มาไม่ทัน จะเกิดอะไรขึ้น แพรวาไม่อาจคาดเดา
“ลมหนาวแม้ พัดตามฤดูกาล หาก แต่ก็มี ช่วงเวลา ที่พัดผ่าน คนเราหาก ไม่รอเวลาที่เหมาะสมไหนเลยจะพบกับความสุข เจ้าอดทนรอ อีกสักนิด เมื่อเวลานั้นมาถึง ทุกอย่างในวังหลวงแห่งนี้ข้าแบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง จะไปไหนทำอะไร ข้าจะไม่หวงห้ามเจ้า เพียงแต่ตอนนี้เรายังไม่อ
