"อือ...." ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะแสงแยงตาทำให้หลับไม่สนิททั้งที่ยังง่วงอยู่
"ชิงชิง~ ปิดประตูตำหนักให้ข้าทีข้าแสบตา" ฉันเอ่ยปากบอกชิงชิงแต่ก็ไร้เสียงตอบกลับ
จริงสิชิงชิงโดนโจวตงหยางไล่ตะเพิดไปนี่นาจะมาอยู่ได้ยังไงและอีตานั่นก็ลวนลามฉัน ทั้งจูบทั้งถอดเสื้อฉันออก หลังจากนั้นฉันก็เวียนหัวมากแถมแน่นหน้าอกอีก แล้วหลังจากนั้น...
"เฮือก!!!" ฉันสะดุ้งดีดตัวลุกขึ้นนั่ง แต่พอมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่พื้นบนห้อง ในมือยังกำสายชาร์จไว้ไว้แน่น ฉันกลับมาแล้ว!!
"เอ๊ะ! หรือว่าที่ผ่านมาฉันแค่ฝันไป?แต่มันเหมือนจริงมากเลยนะ" ฉันพูดกับตัวเองพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่โจวตงหยางทำกับฉัน สัมผัสทุกอย่างที่เขามันยังคงอยู่ในความรู้สึกฉัน จนฉันอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ
"ข้าวว้อย!! ลงมากินข้าวได้แล้ว สายโด่งแล้ว!" เสียงของแม่ดังขึ้นมาทำให้หัวใจของฉันพองโต
ตึกๆๆๆๆ ฉันรีบวิ่งออกจากห้องลงไปห
