หลายเดือนต่อมา
"คุณโรมไหวไหมคะ หนูว่าไปหาหมอกันดีกว่าค่ะ" มิลินเอ่ยถามผู้เป็นสามีด้วยความเป็นห่วง เพราะว่าโลเวลเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วจนเธออดเป็นห่วงไม่ได้
"ไม่ไป นอนพักแป๊บเดียวก็หาย" เขาพูดอย่างคนหมดแรง ไม่เหลือมาดมาเฟียผู้น่าเกรงขามเลยแม้แต่น้อย
"แต่หนูเป็นห่วง" มิลินพยายามเกลี้ยกล่อม พร้อมที่มือเรียวนุ่มลูบผมเขาเบาๆ พอแพ้ท้องแทนเธอทีไรโลเวลก็จะมานอนหนุนตักให้เธอลูบหัวให้เขานอนหลับแบบนี้ทุกครั้งไป
"ไม่เอา อยู่แบบนี้แหละเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว" พร้อมกับเปลือกตาค่อยๆปิดลงและหลับไปในที่สุด
ตอนนี้มิลินก็ตั้งเข้าเดือนที่ 4 แล้ว พูดมาก็น่าสงสารคนที่แพ้ท้องแทนเธออย่างโลเวลนี้แหละ เพราะช่วงนี้เขาแพ้ท้องหนักมากบางครั้งถึงกลับจะเป็นลมจนเธอตกอกตกใจ แต่เจ้าตัวก็ดื้อไม่ยอมไปหาหมอเพราะกลัวเสียหมาดมาเฟียผู้น่าเกรงขาม ส่วนว่าที่คุณแม่อย่างเธอก็ไม่ค่อยมีอาการอะไรมีก็แต่ทานเยอะขึ้น มีอาการแพ้แค่ช่วงแรกเท
