ยิหวาเข้ามาในห้องนอนตนเองก็พบว่าชานนท์นั่งรออยู่ปลายเตียงแล้ว หล่อนหายใจลึกเข้าปอดก่อนจะหลบสายตาเดินไปนั่งอีกฟากของเตียงนอนก่อนเอ่ยถาม
“พี่นนท์เข้ามาทำไมเหรอคะ”
นั่นสิ... เขาเข้ามาในห้องนอนของยิหวาทำไมกันนะ
ชานนท์เหนื่อยใจเบื่อจะหาข้ออ้างมาใช้เพื่อเข้าหา ทั้งที่จริงเขาแค่อยากมาถามไถ่ก็เท่านั้น
“ยังปวดหัวอยู่ไหม”
“ไม่ปวดหัวแล้วค่ะ ยิหวาแค่เหนื่อย ได้นอนพักอีกสักหน่อยก็คงจะหายขาด”
“อยากทานอะไรไหมจะไปซื้อมาให้”
“ไม่ค่ะ”
“แล้วอยากได้อะไรไหม”
ชานนท์ยังคงเพียรพยายามถามความต้องการของยิหวาโดยไม่ยอมหันหน้าไปมองหล่อน ยังคงนั่งหันหลังให้หล่อนอยู่เช่นเดิม
หากหล่อนขอแล้วจะได้ในสิ่งที่ต้องการจริงๆ เหรอ หากขอความรัก หากขอให้เขาเลิกเกลียดแล้วเขาจะมอบมันให้หล่อนได้ไหม ก็คงจะไม่ได้... ยิหวาคิดในใจ ล้มตัวลงนอนบนเตียงหันหลังให้ชานนท์ก่อนให้คำตอบ
“ไม่ค่ะ ยิหวาไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น พี่นนท์ออกไปเถอะ
