7
802 คำ
สามสิบนาทีต่อมาชานนท์ก็ขับรถพาหล่อนมาถึงหน้าสตูดิโอ ในขณะที่รถติดตรงทางเข้านั้นยิหวาถือวิสาสะปลดเข็มขัดนิรภัยออก ยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณเขาแล้วเดินลงจากรถทันที
“ยิหวา! ยิหวารอก่อนสิ!”
ชานนท์ร้องโวยวายตามหลัง จะลงจากรถตอนนี้ก็ไม่ได้ต้องขับรถวนหาที่จอดนานสองนานกว่าจะได้ ซ้ำร้ายยังเข้าไปในสตูดิโอไม่ได้อีกเพราะตนเองเป็นคนนอก
“เวรเอ๊ย!” เขาสบถลั่น
“คุณนนท์มาทำอะไรที่นี่คะ”
ชานนท์หันมองตามเสียงเรียกนั้น มองหน้าหล่อนแล้วพยายามนึกชื่อแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
“ขอโทษนะครับ เรารู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า”
ชานนท์เอ่ยถามเสียงนุ่มนวล กวาดสายตามองสัดส่วนเย้ายวนและดวงหน้าสวยคมอย่างไม่เกรงใจ แต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะชอบใจมากที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนี้
“แหม... จำนานาไม่ได้เหรอคะ น่าเสียใจจังเลย” นานาทำหน้างอง้ำสาวเท้าเข้ามาใกล้อีกนิด
“นานา...” ชานนท์ยังทำหน้าครุ่นคิดทว่าแววตากลับฉายแววเจ้าเล่ห์ชอบกล
“ขอโทษอีกครั้งครับ แต่ผมจำคุณนานาไม่ได้จริงๆ”
“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราเคยเจอกันครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณเธียรเพื่อนคุณนนท์ คืนนั้นคุณนนท์ฮอตมาก นานาได้แต่แอบมองเท่านั้น” สาวสวยชวนคุยหัวเราะคิกชอบอกชอบใจ
“เหรอครับ น่าเสียดายจังเลยนะที่คืนนั้นผมพลาดอะไรดีๆ ไป” ชานนท์กระตุกยิ้มมุมปาก นึกขันสาวสวยที่หลงละเมอขวยเขินไปกับมุกขอแอ้มในแบบฉบับเขา
“พูดแบบนี้นานาก็เขินแย่สิคะ ถ้าไม่รังเกียจหลังนานาถ่ายแบบเสร็จคืนนี้เราไปดื่มกันต่อสองคนดีไหมคะ” สาวสวยใจกล้าออกปากชวนก่อน ช้อนแพขนตางามงอนขึ้นท้าทายชานนท์
“ก็อยากอยู่นะครับ เสียแต่วันนี้ผมมากับน้องสาว”
“ไม่เป็นไรค่ะ วันหลังก็ได้นานาจะทำตัวให้ว่างไว้รอ” ผิดหวังที่ถูกปฏิเสธแต่สาวเจนเวทีอย่างนานาไม่ซีเรียสอยู่แล้ว ยังสามารถฉีกรอยยิ้มหวานเอาใจ “ว่าแต่ตอนนี้น้องสาวของคุณนนท์ชื่ออะไรเหรอคะ มาทำอะไรที่สตูดิโอนี้”
“ยิหวาครับ มาถ่ายแบบ”
“อ๋อ น้องยิหวานั่นเอง นานารู้จักค่ะ นี่คงจะเข้ามาหาน้องสาวไม่ได้สินะคะ ลุงคะ คุณนนท์เป็นเพื่อนของนานาเอง เขาอยากจะเข้าไปดูน้องยิหวาถ่ายแบบข้างในสตูฯ น่ะค่ะ”
“เชิญครับ” ลุงยามผงกศีรษะขอโทษขอโพยยกใหญ่
“มาเถอะค่ะ นานาเองก็ถ่ายเซ็ตเดียวกับน้องยิหวา จะพาเข้าไปหาเอง” สาวสวยถือโอกาสคล้องแขนนักธุรกิจหนุ่มสุดหล่อ หัวใจลิงโลดที่เขาไม่ได้ผลักไสหรือพูดจาอะไร และลิงโลดหนักมากที่ก่อนหน้านี้แค่เขม่นกับยิหวาเฉยๆ ยังไม่มีเรื่องกันหนักมาก
หากยัยนั่นรู้จักกับคนระดับชานนท์ก็ย่อมเป็นประโยชน์กับหล่อน หล่อนจะใช้มาเป็นสะพานเชื่อมหล่อนไปหาชานนท์ เพื่อที่สักวันหนึ่งจะได้เป็นคุณนายสมใจอยาก
นานาอมยิ้มมุมปาก คล้องแขนชานนท์เข้ามาในสตูดิโอที่มีทีมงานหลายคนกำลังเตรียมการทำงานขณะรอนางแบบอย่างยิหวาแต่งหน้าทำผม
“พี่ปุ้มคะ น้องยิหวาอยู่ไหนเหรอ”
“น้องยิหวากำลังแต่งหน้าอยู่จ้ะ แล้วนี่พาใครมาด้วยเหรอ” ปุ้มมองมือของนานาที่เกาะพ่อหนุ่มคนนี้จนแทบจะสิงร่าง เห็นแล้วเพลียใจกับพฤติกรรมของนางแบบคนนี้
นานายิ้มหวานให้ชานนท์ก่อนตอบคำถามพี่ปุ้ม
“คุณชานนท์ บริรักษ์ พี่ชายของยิหวาค่ะ นานารู้จักและบังเอิญเจอคุณนนท์อยู่ที่หน้าสตูดิโอก็เลยพาเข้ามาด้วย”
“สวัสดีครับคุณปุ้ม ผมชานนท์ครับ”
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” พี่ปุ้มตอบรับพอส่งๆ เพราะรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของผู้ชายคนนี้อยู่แล้วแต่ถามไปงั้น “เชิญพักผ่อนตามสบายเลยนะคะ พี่ขอไปดูทีมงานก่อน”
“ค่ะพี่ปุ้ม” นานายิ้มเย็น จิกสายตามองตามแผ่นหลังของหญิงวัยสามสิบตอนกลางแล้วหมั่นไส้ แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ความสนใจของหล่อนควรอยู่ที่ชานนท์คนเดียวเท่านั้น
ดวงหน้าสวยเชิดปลายคางขึ้นมองคนตัวสูง ยิ้มหวาน กะพริบตาปริบโปรยเสน่ห์ให้ชานนท์ตกหลุมรัก “คุณนนท์คะ นานาว่าเราไปนั่งรอที่ตรงนู้นดีกว่าค่ะ กว่าน้องยิหวาจะแต่งหน้าเสร็จก็คงอีกสักพัก”
“ครับ” ชานนท์ยิ้มรับ
- ผู้เขียน
