7

802 คำ
สามสิบนาทีต่อมาชานนท์ก็ขับรถพาหล่อนมาถึงหน้าสตูดิโอ ในขณะที่รถติดตรงทางเข้านั้นยิหวาถือวิสาสะปลดเข็มขัดนิรภัยออก ยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณเขาแล้วเดินลงจากรถทันที “ยิหวา! ยิหวารอก่อนสิ!” ชานนท์ร้องโวยวายตามหลัง จะลงจากรถตอนนี้ก็ไม่ได้ต้องขับรถวนหาที่จอดนานสองนานกว่าจะได้ ซ้ำร้ายยังเข้าไปในสตูดิโอไม่ได้อีกเพราะตนเองเป็นคนนอก “เวรเอ๊ย!” เขาสบถลั่น “คุณนนท์มาทำอะไรที่นี่คะ” ชานนท์หันมองตามเสียงเรียกนั้น มองหน้าหล่อนแล้วพยายามนึกชื่อแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก “ขอโทษนะครับ เรารู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า” ชานนท์เอ่ยถามเสียงนุ่มนวล กวาดสายตามองสัดส่วนเย้ายวนและดวงหน้าสวยคมอย่างไม่เกรงใจ แต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะชอบใจมากที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนี้ “แหม... จำนานาไม่ได้เหรอคะ น่าเสียใจจังเลย” นานาทำหน้างอง้ำสาวเท้าเข้ามาใกล้อีกนิด “นานา...” ชานนท์ยังทำหน้าครุ่นคิดทว่าแววตากลับฉายแววเจ้าเล่ห์ชอบกล “ขอโทษอีกครั้งครับ แต่ผมจำคุณนานาไม่ได้จริงๆ” “จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราเคยเจอกันครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณเธียรเพื่อนคุณนนท์ คืนนั้นคุณนนท์ฮอตมาก นานาได้แต่แอบมองเท่านั้น” สาวสวยชวนคุยหัวเราะคิกชอบอกชอบใจ “เหรอครับ น่าเสียดายจังเลยนะที่คืนนั้นผมพลาดอะไรดีๆ ไป” ชานนท์กระตุกยิ้มมุมปาก นึกขันสาวสวยที่หลงละเมอขวยเขินไปกับมุกขอแอ้มในแบบฉบับเขา “พูดแบบนี้นานาก็เขินแย่สิคะ ถ้าไม่รังเกียจหลังนานาถ่ายแบบเสร็จคืนนี้เราไปดื่มกันต่อสองคนดีไหมคะ” สาวสวยใจกล้าออกปากชวนก่อน ช้อนแพขนตางามงอนขึ้นท้าทายชานนท์ “ก็อยากอยู่นะครับ เสียแต่วันนี้ผมมากับน้องสาว” “ไม่เป็นไรค่ะ วันหลังก็ได้นานาจะทำตัวให้ว่างไว้รอ” ผิดหวังที่ถูกปฏิเสธแต่สาวเจนเวทีอย่างนานาไม่ซีเรียสอยู่แล้ว ยังสามารถฉีกรอยยิ้มหวานเอาใจ “ว่าแต่ตอนนี้น้องสาวของคุณนนท์ชื่ออะไรเหรอคะ มาทำอะไรที่สตูดิโอนี้” “ยิหวาครับ มาถ่ายแบบ” “อ๋อ น้องยิหวานั่นเอง นานารู้จักค่ะ นี่คงจะเข้ามาหาน้องสาวไม่ได้สินะคะ ลุงคะ คุณนนท์เป็นเพื่อนของนานาเอง เขาอยากจะเข้าไปดูน้องยิหวาถ่ายแบบข้างในสตูฯ น่ะค่ะ” “เชิญครับ” ลุงยามผงกศีรษะขอโทษขอโพยยกใหญ่ “มาเถอะค่ะ นานาเองก็ถ่ายเซ็ตเดียวกับน้องยิหวา จะพาเข้าไปหาเอง” สาวสวยถือโอกาสคล้องแขนนักธุรกิจหนุ่มสุดหล่อ หัวใจลิงโลดที่เขาไม่ได้ผลักไสหรือพูดจาอะไร และลิงโลดหนักมากที่ก่อนหน้านี้แค่เขม่นกับยิหวาเฉยๆ ยังไม่มีเรื่องกันหนักมาก หากยัยนั่นรู้จักกับคนระดับชานนท์ก็ย่อมเป็นประโยชน์กับหล่อน หล่อนจะใช้มาเป็นสะพานเชื่อมหล่อนไปหาชานนท์ เพื่อที่สักวันหนึ่งจะได้เป็นคุณนายสมใจอยาก นานาอมยิ้มมุมปาก คล้องแขนชานนท์เข้ามาในสตูดิโอที่มีทีมงานหลายคนกำลังเตรียมการทำงานขณะรอนางแบบอย่างยิหวาแต่งหน้าทำผม “พี่ปุ้มคะ น้องยิหวาอยู่ไหนเหรอ” “น้องยิหวากำลังแต่งหน้าอยู่จ้ะ แล้วนี่พาใครมาด้วยเหรอ” ปุ้มมองมือของนานาที่เกาะพ่อหนุ่มคนนี้จนแทบจะสิงร่าง เห็นแล้วเพลียใจกับพฤติกรรมของนางแบบคนนี้ นานายิ้มหวานให้ชานนท์ก่อนตอบคำถามพี่ปุ้ม “คุณชานนท์ บริรักษ์ พี่ชายของยิหวาค่ะ นานารู้จักและบังเอิญเจอคุณนนท์อยู่ที่หน้าสตูดิโอก็เลยพาเข้ามาด้วย” “สวัสดีครับคุณปุ้ม ผมชานนท์ครับ” “ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก” พี่ปุ้มตอบรับพอส่งๆ เพราะรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของผู้ชายคนนี้อยู่แล้วแต่ถามไปงั้น “เชิญพักผ่อนตามสบายเลยนะคะ พี่ขอไปดูทีมงานก่อน” “ค่ะพี่ปุ้ม” นานายิ้มเย็น จิกสายตามองตามแผ่นหลังของหญิงวัยสามสิบตอนกลางแล้วหมั่นไส้ แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ความสนใจของหล่อนควรอยู่ที่ชานนท์คนเดียวเท่านั้น ดวงหน้าสวยเชิดปลายคางขึ้นมองคนตัวสูง ยิ้มหวาน กะพริบตาปริบโปรยเสน่ห์ให้ชานนท์ตกหลุมรัก “คุณนนท์คะ นานาว่าเราไปนั่งรอที่ตรงนู้นดีกว่าค่ะ กว่าน้องยิหวาจะแต่งหน้าเสร็จก็คงอีกสักพัก” “ครับ” ชานนท์ยิ้มรับ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม