“เฮ้อออออออออ” ตอนนี้ฉันออกมาจากบ้านและเดินมาที่ชายหาดหลังจากที่ยิงคนตายไปและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นฉันทำไปเพราะอารมณ์โมโหแปลก ๆ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรโกรธขนาดนั้นหรอก แต่พอคนนั้นพูดถึงคนเก่าของซีอาร์ฉันก็รับไม่ได้ขึ้นมาซึ่งมันไม่ควรเป็นแบบนั้น ฉันไม่ควรรู้สึกอะไรกับเขา...
“ไม่กินข้าวหรือไง?” เสียงของซีอาร์ถามก่อนจะเดินมายืนข้างฉัน ฉันนอนเล่นบนหาดทรายอยู่แม้ว่าตอนนี้มันจะเกือบเที่ยงแล้วก็ต้อง ไม่ต้องถามว่าร้อนแค่ไหนรู้ว่าแค่ว่าจะไหม้ก็พอเหอะ ๆ ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจว่ามานอนทรมานตัวเองทำไม?
“อาบแดด” ฉันตอบเลี่ยงไปใครจะบอกกันเล่าว่ากินข้าวไม่ลงเพราะพึ่งฆ่าคนตายไป
“อาบแดดตอนกลางวันขนาดนี้ข้าวก็ยังไม่ได้กินเดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งเดือดร้อนฉันอีกหรอก” เขาพูด
“เป็นห่วงก็มาบอกเถอะน่า~” พรึ่บ! ฉันลุกขึ้นก่อนจะมองเขา
“คนอย่างฉันเนี่ยนะจะเป็น
