Bad Mafia 3: ผู้ชายหน้าหนวด

663 คำ

วันต่อมา “อื้ออออ” ฉันรู้สึกตัวก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนมองไปรอบ ๆ มันเป็นห้องสี่เหลี่ยม หึ! ในทะเลมันมีอะไรแบบนี้ด้วยหรือไง? ฉันพลิกตัวมองซ้ายมองขวาก่อนจะพบว่ามันเป็นห้องนอนนั่นแปลว่าฉันยังไม่ตายคงจะมีใครมาช่วยฉันไว้สินะ จะต้องขอบคุณที่เขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้แม้จะต้องตื่นขึ้นและพบความจริงที่ว่าคนรักของฉันคบซ้อนกับน้องสาวตัวเองที่ตอนนี้ฉันไม่นับมันเป็นน้องแล้ว เลว! พรึ่บ!! “อ๊ะ!” เมื่อก้าวเท้าลงพื้นฉันก็ล้มทันทีเหมือนกับว่าไม่มีเรี่ยวแรงในการทรงตัว ฉันพยายามฝืนตัวเองก่อนจะลุกขึ้นได้สำเร็จ ฉันเดินไปที่หน้าต่างก่อนจะพบว่ามันมีแต่ทะเล... ที่นี่คงเป็นเกาะสินะ ฉันไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนเพราะงั้นต้องไปเจอกับเจ้าของที่นี่ซะก่อนขอบคุณเขาที่ช่วยเหลือฉันเอาไว้ แอดดดด~ และเปิดประตูก่อนจะเดินออกไประหว่างทางไม่พบใครเลยแต่รู้ว่าบ้านหลังใหญ่มากไม่สิเรียกคฤหาดหรือวังก็ได้มั้งเพราะมันใหญ่จนฉันรู้สึกว่าตัวเองเล็กนิดเดียวและที่สำคัญกว่านั้นคือบันไดโคตรใหญ่และกว้างมากเจ้าของที่นี่ต้องรวยมากแน่ ๆ ฉันค่อย ๆ ลงนบันไดลงมาเรื่อย ๆ “มันเยอะไปไหมนะ?” ฉันบ่นนิดหน่อยเมื่อเดินลงมาไม่ถึงชั้นล่างของบ้านสักที พรึ่บ!! “ว้ายย!!” หมับ! ไม่รู้ว่าก้าวพลาดหรืออะไรทำให้ฉันลื่นตกบันไดฉันหลับตาปี้เพราะคิดว่าต้องตกไปเจ็บแน่ ๆ >.< ทำไมชีวิตฉันต้องเจอแต่อะไรแบบนี้นะ!! แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ตกลงเพราะว่ามีใครบ้างคนมารับฉันเอาไว้ทัน... “ตื่นขึ้นมาก็อย่าเดินเพ่นพาน” น้ำเสียงดุ ๆ ที่พอได้ยินปุบก็รู้สึกขนลุกทันที “ขะขอโทษค่ะ..” ฉันรีบผละออกจากเขาทันที กึก! และเมื่อได้เห็นหน้าของเขาชัด ๆ ก็พบผู้ชายร่างใหญ่และหน้าหนวดยืนอยู่ตรงหน้าแม้ว่าฉันจะยืนที่บันไดสูงกว่าเขา 1 ขั้นแต่ฉันก็สูงแค่ไหล่ของเขาเท่านั้นถ้ายืนเท่ากันฉันไม่กลายเป็นคนแคระเลยหรือไง??? “ตามมา” “ดะเดี๋ยว...” เขาพูดก่อนจะหันหลังเดินตามเขาไปก็มันไม่มีทางเลือกนิ และพอเดินตามเขาก็พบว่าตลอดทางมีคนยืนอยู่เต็มไปหมด...จากที่ชั้นบนไม่มีใครเลย นะนี่เขาเป็นใครกันเนี่ยยยยย?? ตึก...ตึก..ตึก... เมื่อไม่มีใครพูดอะไรตลอดทางจึงได้ยินเพียงเสียงของเท้าของคนสองคนที่กำลังเดินไหนจะแอร์เย็น ๆ ที่ชวนหนาวนั่นอีก “เราจะไป...” “ไม่ต้องถาม” ปัดโถ่!! ยังไม่ทันได้อ้างปากเลย เมื่อเจ้าของบ้าน..หรือละมั้งนะพูดแบบนั้นและฉันจะไปทำอะไรได้ละ?? เราเดินมาก่อนจะพบวาเป็นห้องอาหารซึ่งตอนนี้มีอาหารอยู่มากมายเต็มโต๊ะไปหมดและไม่ได้มากแค่อาหารเท่านั้นคนก็เยอะเหมือนกันกำลังยืนล้อมโต๊ะอยู่ “นั่ง..ละกินซะค่อยคุยกัน” เขาพูดเสียงเรียบก่อนจะตักข้าวเข้าปากไม่รีรอ เหอะ ๆ ตอนนี้ฉันควรทำตัวยังไงก่อนนน “ง่ำ!” จะทำอะไรได้นอกจากกินข้าวเพราะฉันเองก็เริ่มหิวแล้วเพราะมื้อสุดท้ายที่กินเข้าไปคืออาหารเช้าของเมื่อวานนี้ แกร๊ด! “กินเสร็จก็ตามฉันมาแล้วกัน” เขาที่กินข้าวเสร็จก่อนก็ลุกออกไปทันที ฉันยังกินไปไม่ถึงสองคำเลยนะ และเขาก็เดินออกไปนี่ฉันกำลังอยู่ที่บ้านของใครกันเนี่ยยยยยยยยยยย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more