“กิ้งกูพามันกลับละ”
“เออเครๆ กูเรียกคนมารับละ”
“เครกลับดีๆ มึง”
“จร้าเเม่”
.
.
“อื้ออออออ พี่วินหรอ อื้ออออ หล่อมากอ่าาาา”
เมื่อขึ้นรถมาคนตัวเล็กก็ลืมตาตื่นเเละจับลูบจับคลำคนข้างๆ ที่กำลังขับรถกลับบ้าน อย่างสำรวจ
“เออกูวิน”
“ผมมม~~ ดูละครพี่อยู่ ….ขอลายเซ็นหน่อยยยย”
“ห้ะ” วินนี่ที่ขับรถถึงกับเบครเอียดกระทันหันเเละมองหน้าคนที่กำลังพูดพร่ำอะไรไปทั่ว
“มึงคิดว่ากูเป็นดาราอะไรของมึงหรอ”
“พี่วิน…อื้อออออะไรว่ะ ขับสิ เขาบีบเเตรเเล้ว”
ปรึ้นๆ รถข้างหลังที่ขับตามรถของวินนี่บีบเเตรย้ำๆ หลายทีด้วยความโมโห คิดจะเบรคก็เบรคมันคิดว่าถนนมีมันขับคนเดียวหรือไง ดีนะที่ไม่ชนต้องเป็นเรื่องเป็นราวเรียกประกันค่าซ่อมนู้นนี่อีก
วินนี่กลับมาขับรถเพื่อมุ่งตรงไปยังบ้านของตนเอง ตลอดทางก็ยังมีคนเกาะเเกะพูดจาออดอ้อนอยู่ด้านข้าง เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญเลยสักนิดกลับรู้สึกดีไม่น้อยที่ถูกคนตัวเล็กอ้อน ปกติเวลาเมาเ
