“ครับ ผมจะดูแลให้ดีที่สุดเลยครับ”
“ห้ามเจ้าชู้ใส่น้องล่ะ” คุณหญิงธีรดาพูดปรามเอาไว้ ธีรกรหัวเราะลงลูกคอ แต่ไม่ตอบว่ากระไร
“หนูงามอายุน้อยกว่าตาธี เรียกพี่เขาว่าพี่ก็แล้วกัน”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรียกคุณจะดูให้เกียรติมากกว่า”
“ให้เกียรติอะไรกัน มันดูห่างเหิน เรียกพี่น่ะดีแล้ว” คุณหญิงธีรดาติง รัตนาวดีหันไปมองหน้าธีรกร เขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่ปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการกับปัญหาเอง เธออยากจะหายไปจากตรงนี้นัก
“ค่ะคุณป้า”
“ดีแล้วจ้ะ รู้จักกันเอาไว้ อยู่บ้านเดียวกัน ที่นี่ก็ไม่มีใคร”
“ค่ะ”
“หนูงามของคุณแม่จะมาอยู่กับเราจริงๆ เหรอครับ” ธีรกรถามคล้ายไม่แน่ใจ
“ใช่จ้ะ หรือเราจะมีปัญหา”
“ไม่มีครับ บ้านของคุณแม่นี่ครับ ไม่ใช่บ้านของผมเสียหน่อย คุณแม่จะให้ใครมาอยู่ก็ย่อมได้อยู่แล้ว”
“แน่ะ! ดูพูดเข้า ยังไงก็ช่วยดูแลน้องด้วย อย่าแกล้งน้องล่ะ”
“คุณแม่พูดเหมือนผมชอบรังแกเด็กอย่างนั้นล่ะครับ” ธีรกรหัว
