ป้าแววให้รถพาตัวเองและภาวนากลับมาที่บ้าน ภาวนาใจเต้นแรงไปกับเรื่องที่ป้าบอก เธอทำตัวไม่ถูกเอาเสียเลย ทุกอย่างประดังประเดเข้ามาไม่ทันได้ตั้งตัว
‘นี่ฉันต้องแต่งงานกับอาโหน่งแทนพี่เค้กจริง ๆ หรือ’ เด็กสาวได้แต่ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่ตลอดเวลา
โบสถ์ประจำหมู่บ้าน ตอนนี้ถูกตกแต่งและประดับประดาด้วยดอกไม้สีขาวอย่างสวยงาม คนในหมู่บ้าน และในไร่ต่างมาร่วมงานเพื่อแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว ทุกคนแต่งตัวอย่างสวยงามและใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม
ด้านหน้าโบสถ์มีรูปของคู่บ่าวสาวโชว์หรา ใบหน้าของทั้งคู่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
"เดี๋ยวก็คงมา ตื่นเต้นเหรอ" ปู่พนัสแซวหลานชายที่รออยู่ด้วยกัน
"ไม่หรอกครับ แต่เห็นว่าใกล้ฤกษ์แล้ว ทำไมยังไม่มากันอีก" เขาดูนาฬิกาที่ข้อมือ
"เมื่อกี้ แววโทรมาหาปู่แล้วบอกว่ากำลังจะถึง" ท่านฉีกยิ้มแก้มปริ
"โหน่งไปรอในโบสถ์ไป" ท่านพาหลานชายเดินเข้าไปข้างใน
รถของเจ้าสาวเข้ามาจ
