หลังเช็กบิลเสร็จสรรพ น้ำส้มก็กึ่งลากกึ่งถูฉันออกมาจากร้านโดยไม่แคร์ว่าเพื่อนของมันนั้นเห็นดีเห็นงามด้วยหรือเปล่า ยืนกรานลูกเดียวเลยว่าต้องพาฉันไปเคลียร์กับพี่สิบให้รู้เรื่อง
แน่นอนว่าฉันยื้อตัวเองเต็มที่เพราะยังไม่อยากเจอหน้าเขาให้เสียอารมณ์ หาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาทักท้วงเพื่อให้มันหยุดบีบบังคับในสิ่งที่ฉันไม่ต้องการสักที
แต่ท้ายที่สุด น้ำส้มก็เอาชนะฉันได้ด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า กับมารยาที่มาในรูปแบบการออดอ้อน...ฉันมักใจอ่อนยวบให้กับคนที่ชอบทำตัวน่ารัก ๆ โดยเฉพาะเพื่อนสนิทซึ่งขนาดทำตัวกวนตีนยังโกรธไม่ลง นับประสาอะไรกับการมาทำหน้าเหมือนลูกแมวแล้วเอาศีรษะถูไถ
รู้แก่ใจว่าตอแหล แต่ก็แพ้ราบคาบ ตลกฉิบ!
“เข้าใจแล้วก็ฉีกยิ้มกว้าง ๆ นะจ๊ะ แกจะทำหน้าบูดเป็นตูดจระเข้ไม่ได้”
หลังเสียเวลาไปกับการโต้วาทีกันเนิ่นนาน เมื่อฉันเป็นฝ่ายล่าทัพแล้ว น้ำส้มก็เตรียมสตาร์ทรถเพื่อมุ่งหน้าไปหาผู้ชายคนนั้น...แ
