“เป็นไงบ้างมึง สบายดีมะ” อาการเหม่อลอยถูกกระชากทิ้งหลังจากเสียงของคุณเตโชดังขึ้น
“ครับ สบายดี” คำตอบของผมทำให้มุมปากท่านกระตุกขึ้นราวกับล่วงรู้อะไรบางอย่าง
“ได้ข่าวว่ามึงมีแฟนแล้ว ทำไมไม่พามาทำความรู้จักบ้าง”
และแล้วผมก็ได้รู้ว่าอะไรคือเหตุผลของรอยยิ้มนั้น คุณเตโชไม่ใช่บุคคลธรรมดา ท่านทำงานในวงการสีเทามาตั้งแต่เด็ก ๆ มีเส้นสายทั้งทางใต้ดินและบนดินจนใคร ๆ ต่างก็ยำเกรง และไม่ใช่เรื่องยากหากจะสืบเรื่องราวของใครสักคน
“ผมไม่มีแฟนครับ” นี่ไม่ใช่คำโกหก...ผมไม่มีแฟนจริง ๆ
“เหรอ แต่มีเมียแทนสินะ อิ ๆ” ท่านเอ่ยปากแซวและส่งเสียงหัวเราะอย่างเป็นเอกลักษณ์
เมียเหรอ...ก็นะ...
ผมผุดยิ้มบางแทนคำตอบ
จากนั้นเราสองคนก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องราวต่าง ๆ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทั้งอาชีพการงาน การเป็นอยู่ ความสุขและอุปสรรคที่เจอ
“มาอยู่นี่เองเหรอ! หาตั้งนาน นึกว่าไปตายที่ไหน!” ทว่าบทสนทนาก็พลันต้องชะงักเมื่อเสี
