Dear Boss รักนะคะ

บทนำ Past 2

“ไม่!” รมิตาตอบเสียงเขียว พร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปที่โต๊ะทำงานของเธอซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับห้องทำงานของชัชนนท์ “บอสไม่เห็นกองเอกสารบนโต๊ะของดิฉันหรือคะ ว่างานมันมากมายขนาดไหน” ชัชนนท์เหลือบสายตาไปมองอย่างว่าง่าย แต่เขากลับหยักไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“แล้วไง เอกสารพวกนั้นมันไม่ด่วนไม่ใช่เหรอ อ้อ รีบ ๆ เลยนะ ผมจะลงไปรอคุณที่ลานจอดรถ คุณต้องมาให้ทันภายในห้านาที ไม่งั้นผมจะหักเงินเดือนคุณ” สิ้นเสียงชัชนนท์ เขาก็เดินจากไป ปล่อยให้รมิตาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟพร้อมกับกระทืบเท้าตามหลังเขาอยู่ในห้อง

“นี่แน่ะ ๆ ไอ้บอสบ้า ไอ้บอสเวรตะไร ไอ้ ๆ ... ไอ้บ้าเอ๊ย!!!” รมิตาสบถคำด่าต่าง ๆ นานา ในขณะที่เธอกำลังระบายอารมณ์กับกองเอกสารพวกนั้น จนเพื่อนร่วมงานของเธออีกหลาย ๆ คน ไม่กล้าเข้าใกล้เธอเลยแม้น้อย

“นี่ ๆ ยัยตา ไปโมโหโกรธบอสเขาทำไม เขาไปทำอะไรให้แก” สุวิมลที่เห็นปฏิกิริยาของเพื่อนตั้งแต่อยู่ในห้องของชัชนนท์ เลยอดที่จะถามไถ่ไม่ได้ เพราะพนักงานทุกคนเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างทั้งหมดผ่านกระจกใส

ห้องทำงานของชัชนนท์ส่วนล่างของห้องเป็นผนังปูนธรรมดาแต่ส่วนบนเลยต้นขาของเขาก็จะเป็นกระจกใสทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะมีม่านมูลลี่ไว้ แต่หัวหน้าอย่างชัชนนท์จะชอบเปิดมันไว้เกือบจะตลอดเวลา ถ้าไม่มีบุคคลสำคัญเข้ามาคุยงานในบริษัทเขาก็จะไม่ปิดม่านนั้น

“ก็ไอ้บอสของแกนะซิ ให้ฉันไปทานข้าวเที่ยงด้วย แล้วไหนฉันจะต้องอยู่คุยงานกับลูกค้าพร้อมกับเขา แล้วทำไมต้องเป็นฉันวะ มันใช่หน้าที่ของฉันหรือไง ฉันเป็นพนักงานบัญชีนะเว้ย ไม่ใช่เลขา” รมิตาสบถอย่างหัวเสีย จนทำให้เพื่อนร่วมงานอีกสองสามคนถึงกับสะดุ้งจนตัวโหยง

รมิตา เป็นพนักงานที่นี่มาตั้งแต่เรียนจบและไล่เลี่ยกับที่บริษัทนี้เปิดทำการพอดิบพอดี จึงทำให้เธอเรียนรู้ระบบของงานเกือบจะทั้งหมด แถมหญิงสาวเป็นพนักงานที่ใจกล้า บ้าบิ่นมาตั้งแต่หัวหน้าคนเก่า แต่เนื่องด้วยหัวหน้าคนเก่าเป็นผู้ใหญ่ใจดี ยอมรับความคิดเห็นของพนักงาน แต่ตอนนี้ได้ปลดเกษียณออกไปทำไร่ ทำสวนอยู่บ้านนอกกับครอบครัวเพื่อที่จะให้พนักงานรุ่นใหม่ไฟแรงมาทำหน้าที่แทน

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วันชัชนนท์ได้มาเป็นหัวหน้าคนใหม่ของสำนักงานนี้ และเป็นหัวหน้าที่ใคร ๆ ก็อยากได้ โดยเฉพาะสาว ๆ เพราะในสำนักงานมีแต่ผู้ชายที่มีลูกมีภรรยาแล้ว บางคนก็หน้าตาไปวัดไปวา แต่โสด บางคนไม่หล่อแต่ทำงานดี

แต่เมื่อชัชนนท์เข้ามา ทำให้หนุ่ม ๆ ในสเปกของหญิงสาว หมดความหมายไปในที่สุด ก็เพราะเขาทั้งเก่ง หล่อ หน้าตาดี แถมยังโสดอีกด้วย

“เอาน่า ๆ มีแต่แกคนเดียวนะซิที่ไม่อยากไปกับหัวหน้า ในขณะที่ยัยพวกนี้อยากจะไปแทนแกจนตัวสั่น” ว่าแล้วสุวิมลก็ผายมือไปทางสาว ๆ ที่กำลังแอบฟังบทสนทนาของคนทั้งคู่

“ถ้าใครอยากไปก็ไปเถอะ ฉันไม่ไป” ว่าแล้วหญิงสาวก็ลงนั่งบนเก้าอี้สำหรับสำนักงานตามเดิม

“พี่ตาไม่ไปจริง ๆ เหรอ ให้วาไปนะ” ว่าแล้วหญิงสาววัยละอ่อนที่เพิ่งจบออกมาไม่กี่เดือนก่อนที่ชัชนนท์จะมาทำงานที่นี่

หญิงสาวดังกล่าวมีชื่อว่า วา หรือ วารีรัตน์ เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็ก รูปร่างผอมบาง หน้าตาสะสวยพอใช้ได้ แต่งแต้มเครื่องสำอางจัดจ้านพอ ๆ กับสุวิมล ก็เพราะว่าเพื่อนสาวตัวดีของเธอ หัดให้น้องใหม่อย่างวารีรัตน์แต่งหน้า รวมไปถึงเสื้อผ้าหน้าผมที่ต้องสวยและดูดีอยู่เสมอ

“ฉันใช้ใคร คนนั้นก็ต้องไป” เสียงเข้มดังมาจากทางประตูกระจกของสำนักงาน ซึ่งเขากำลังยืนเต๊ะท่าอย่างมาดมั่น

“บอส!!!” พนักงานหลาย ๆ คน เอ่ยเป็นเสียงเดียวกัน พร้อมกับใบหน้าที่หันไปหาชัชนนท์เกือบจะพร้อม ๆ กัน

“ไม่ไป!” รมิตายังคงนั่งไขว่ห้างอย่างไม่รู้สึกรู้สา

ขวับ!

ชัชนนท์ได้ใช้มือหนาใหญ่บีบเข้าไปที่ต้นแขนอันเรียวเล็กอย่างเบามือ แต่สำหรับตัวหญิงสาวมันรุนแรงจนเจ้าตัวหน้าถอดสี พร้อมกับขบเม้มริมฝีปากด้วยความเจ็บใจ ส่วนมืออีกข้างของชัชนนท์ก็คว้าเอากระเป๋าสะพายของเธอติดมือมาด้วย

“คงไม่มีใครขัดใช่ไหม ถ้าผมจะพาคุณรมิตาออกไปคุยงานกับลูกค้า” ชัชนนท์ว่าพลางในขณะที่กึ่งลากกึ่งจูงรติมาให้ตามเขาไป

“มะ ไม่ค่ะบอส ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวทางนี้มลจัดการให้ค่ะ” สุวิมลเป็นคนเดียวที่จะคุยกับชัชนนท์ได้ เพราะพนักงานอีกหลาย ๆ คน ไม่กล้าที่จะพูดคุยหรือต่อล้อต่อเถียงกับเขา อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นผู้บริหาร และยังเรียนรู้นิสัยใจคอได้ไม่มากนัก ว่าชัชนนท์จะเป็นคนถือตัวมากแค่ไหน

“นี่! ไอ้วิ ไอ้เพื่อนเลว ไอ้เพื่อนบ้า” รมิตาหันไปแยกเขี้ยวใส่สุวิมล พร้อมใช้แขนอีกข้างชี้ไปทางเพื่อนสาว “ปล่อยให้ฉันไปนะไอ้บอส ทำป่าเถื่อนแบบนี้ได้ยังไง วาช่วยพี่ด้วย ไหนวาบอกว่าจะไปแทนพี่ไง” รมิตายังคงไม่รามือ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห พร้อมกับหาตัวช่วยไปทางวารีรัตน์ ที่ตอนนี้เจ้าตัวได้แต่นั่งส่ายหน้าไปมาด้วยสีหน้าเหมือนหมาหงอย