“คุณจะรู้ไปเพื่ออะไรคะ เพราะถึงยังไงฉันกับคริสต์ก็ไม่สามารถจะกลับไปเป็นอย่างนั้นได้อีกแล้ว”
“คุณยังคิดถึงน้องชายของผมใช่มั้ย เนเน่”
“ไม่มากเท่าเมื่อก่อน ฉันทำใจเกือบจะได้แล้ว คุณพอใจหรือยัง ถ้าพอใจแล้วก็...”
ปล่อยฉัน...คำนั้นหลุดหายเข้าไปในปากหยักได้รูปที่นาบลงบนกลับปากอิ่มสวยในจังหวะที่เผยออก ลิ้นหนาแทรกเข้าไปในปากจิ้มลิ้ม ดุนดันลิ้นเล็กในอุ้งปากของภิณไลย์ญาที่ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอกำลังตอบสนองต่อจูบนั้น หญิงสาวรู้สึกอับอายหากแต่ร่างกายของเอกำลังสำแดงอะไรบางอย่างออกมา มันเหมือนความรู้สึกโหยหา กระหายอยากและจุกความซาบซ่านในส่วนลึกอย่างยากจะหักห้าม
“นิค...อะ...”
เสียงครางหลุดจากปากสวยแต่ก็เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เขาถอนริมฝีปากออกก่อนประกบปากจูบเธอหนักหน่วงอีกครั้งและคราวนี้ดูเหมือนนิโคลัสไม่ยอมให้เธอทักท้วงเขาได้อีก ภิณไลย์ญาปั่นป่วนต่อการปลุกเร้านั่น โอ...ไม่นะ...นี่เขากำลังปลุกเร้าเธออย่
