“งั้นรึ ว่างๆ ข้าจะทำขนมกุ้ยฮวาให้ลองชิม รับรองพวกท่าน ต้องชอบขนมที่ข้าทำแน่” เจินเอ๋อหยิบตะกร้ามาถือ แล้วก็เดินออกจากโรงครัว มีเสียงหัวเราะดังๆ ตามหลังมาอีก
ฟางหรงนั่งขัดกระบี่ เขาเอาคมกระบี่ส่องกับเปลวเทียว แสงสะท้อนจากคมกระบี่กระทบกับดวงตา เปลือกตาของฟางหรงหรี่ลง ความวังเวงจากความเงียบ ทำให้เขารู้ถึงการเคลื่อนไหวจากภายนอก เงาร่างตะคุ่มที่ทำลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าประตูห้องทำให้แววตาเย็นเยียบของฟางหรงเปลี่ยนไป
เขาไม่รู้สึกถึงสัญญาณอันตรายสักนิด
เปลือกตาฟางหรงหรี่ลงอีกหน่อย หลังจากจ้องอยู่สักพัก แววตาเคร่งเครียดก็อ่อนลง
เงาร่างเล็กบางนั่นคือสตรีคนหนึ่ง
ในจวนสกุลโจมีสตรีไม่กี่คน และร่างเล็กบางนั่นมีแค่คนเดียว
“เจ้ามีธุระกับข้าหรือไม่” ฟางหรงเปล่งวาจาถาม
เจินเอ๋อสะดุ้ง นางกลืนน้ำลายลงคอฝืด ก่อนจะตอบคำถามนั่น “ข้าเอาขนมกุ้ยฮวาจากโรงครัวมาให้ท่าน”
“ข้าไม่ชอบขนมหวาน” ฟางหรงปฏิเสธแบบไร้เยื่อใ
