เว่ยหลุนรับคำแต่โดยที ไว้ซึ่งท่าทีขึงขัง ในใจลอบถามว่า องค์ชายรองจะทรงหึงหวงเกินไปหรือไม่ ไยชอบแย่งสตรีของผู้อื่น
แม่ทัพหนุ่มคิดว่าตนเองเป็นเจ้าของคนงามเสียแล้ว
คล้อยหลังร่างสูงในอาภรณ์หรูหราของเชื้อสายแห่งราชวงศ์ต้าหมิง เว่ยหลุนจึงรีบสืบเท้าเข้าไปทางโม๋เอ๋อร์ทันที
โม๋เอ๋อร์กำลังเดินชมดอกไม้กับหยูเสวี่ยอย่างเพลิดเพลินจึงมิได้สังเกตบุรุษผู้มาใหม่ ทั้งยังมิได้ระแวดระวังอันใด กระทั่งเสียงทุ้มนุ่มของอีกฝ่ายเอ่ยทักทาย
“แม่นางกำลังหลงทางอยู่หรือ? ให้ข้าพาไปส่งดีหรือไม่?”
นับได้ว่าเป็นข้ออ้างอันยอดเยี่ยม ทั้งยังฟังดูดีมีเหตุผล ได้เปิดเผยน้ำใจเปี่ยมล้น ท่วมท้นไปด้วยเสน่ห์แห่งบุรุษเพศ
พระราชวังต้าหมิงอันกว้างใหญ่แห่งนี้ มักจะมีคุณหนูหลงทางอยู่บ่อยๆ ยามได้นำทางย่อมเชื่อมสัมพันธ์ไม่ยากเย็น เว่ยหลุนจึงนำมากล่าวอ้างได้เต็มที่ ไม่น่าเกลียดเลยแม้แต่น้อย
เมื่อได้ยินคำถาม โม๋เอ๋อร์พลันผินใบหน้าแช่มช
