บทที่ 11
รักกันต้องเชื่อใจ
สองทุ่มตรง ห้องนอนของโจนาธาน
อะไรบางอย่างที่ดิ้นดุกดิกอยู่ใต้ผ้านวมผืนหนา ทำให้นิลอรต้องตื่นจากนิทราอันแสนสุข ดวงตาสีนิลที่ยังชื้นฉ่ำด้วยหยาดน้ำใสๆ เพ่งมองไปยังร่างกะปุ๊กลุกของสองแฝดที่โผล่ขึ้นมาจากใต้ผ้านวม
“มาได้ไงคะ” นิลอรค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ขณะที่สองแฝดเข้าไปแอบอิงร่างมารดาทั้งซ้ายขวา
“มามี้ม่ายซาบายเหยอค้าบ” เจค็อบเอ่ยถามมารดาแล้วส่ายศีรษะ เขาชักจะเอือมกับการพูดไม่ชัดของตัวเอง
“มามี้ไม่ไปหม่ำๆ ข้าว แด็ดดีเลยไม่หม่ำๆ ด้วย วันนี้เจคกับเจสซี่เลยต้องหม่ำๆ ข้าวกับคุณป้าแม่มด” เจสสิก้ารีบฟ้องมารดา วันนี้เธอกับฝาแฝดผู้พี่ต้องรับประทานมื้อค่ำร่วมกับคุณป้าแม่มดคนสวย เธอได้ยินมารดาพูดถึงคุณป้าเอลิซแบบนี้บ่อยๆ
“จุ๊ๆๆ ไม่เอานะคะเจสซี่ หนูเรียกคุณเอลิซอย่างนั้นไม่ได้นะ” ปรามบุตรสาวแต่ดูเหมือนว่าแม่หนูจะไม่ใส่ใจ เจสสิก้ายังยิ้มแป้น ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
“แล้วมามี้เป็น
