ตราบาปนางบำเรอ

บทที่ 3/6 คุณแม่ตัวร้าย

อีกด้านหนึ่งของน่านฟ้าเมืองสวรรค์ สิงคโปร์ ประเทศที่ใครๆ เรียกขานว่าสวรรค์บนดิน ทุกที่สวยงามด้วยการรังสรรค์จากฝีมือมนุษย์ ตึกรามบ้านช่อง สถาปัตยกรรมอันโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ ความเจริญทางด้านต่างๆ ที่รุดหน้าเป็นร้อยเท่าของขนาดประเทศและประชากรที่อาศัยอยู่

บนเนื้อที่ของเกาะ SENTOSA ซึ่งเป็นเหมือนประตูสู่สิงคโปร์ ปรากฏคฤหาสน์หลังงามที่หลังคาถูกปกคลุมด้วยสีเขียวของใบหญ้า แน่นอนว่าบ้านหลังนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจาก โจนาธาน คิงส์ แต่ทว่า ร่างของใครบางคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่กลางห้องโถงอันโอ่อ่า กลับไม่ใช่ร่างผู้เป็นเจ้าของ

ม่ายสาวกำสมาร์ตโฟนแน่น หลังจากอดีตสามีแจ้งข่าวเรื่องภรรยาและลูกๆ ของเขา เธอพยายามข่มความประหม่าเอาไว้ แล้วรวบรวมสติและปัญญาให้แน่วนิ่งอย่างที่สุด

เอลิซ เกรย์ นั่งอยู่บนโซฟาตัวสวยซึ่งบุด้วยผ้าฝรั่งเศสเนื้อดี ปักลวดลายโบราณอ่อนช้อยด้วยเส้นไหมอันอ่อนนุ่ม วงหน้าเรียวได้รูป คิ้วโค้งดั่งคันศรรับกับดวงตาคมพอดิบพอดี ริมฝีปากอวบอิ่มรับกับจมูกโด่งรั้นได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ รวมๆ แล้ว เอลิซ เกรย์ ในวัยสามสิบแปดปี ยังเพียบพร้อมไปด้วยความงดงามอย่างที่จะหาสตรีใดเปรียบได้ แต่มันก็คงเท่านั้น ในเมื่อบุรุษที่เธอต้องการให้เขามาสยบอยู่แทบเท้าอีกครั้งก็คือเขา โจนาธาน คิงส์

อดีตสามีที่เธอเคยทอดทิ้ง แต่เธอจะไม่ละความพยายาม อย่างไรเสียไม่ช้าก็เร็ว เขาจะต้องกลับมารักเธออีกครั้ง เธอจะทำให้ได้ เพื่อที่ความโก้หรูที่รายล้อมกายอยู่ในขณะนี้ จะได้คงอยู่กับเธออย่างถาวร

“มามี้ขา อาลิเซียคิดถึงแด็ดดี” อลิเซีย เด็กหญิงผมบลอนด์ที่นั่งเงียบๆ อยู่ข้างมารดา เอ่ยขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบงัน ยังผลให้เด็กชายวัยเกือบเจ็ดขวบซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งของมารดา ชะโงกหน้ามามองน้องสาวอย่างขัดใจ

“จุ๊ๆๆ อลิเซีย ห้ามพูดถึงคนใจร้ายให้มามี้ได้ยิน มามี้ไม่อยากให้เราคิดถึงเขาอีกแล้ว” ผู้เป็นพี่ชายปรามน้องสาวหน้าตาขึงขัง ตั้งแต่บิดาจากไป เด็กน้อยก็จำได้ว่ามารดาพามาที่คฤหาสน์หลังนี้ และที่นี่เขาก็ได้พบกับความสะดวกสบายอีกครั้ง หลังจากที่ประสบกับความยากลำบากอยู่พักหนึ่ง เมื่อบิดาแท้ๆ ด่วนจากไป ที่นี่มีแด็ดดีโจนาธาน คิงส์ และเท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับเด็กอย่างเขา พอเพียงจนไม่ต้องเอ่ยถึงคนที่จากไปเลยก็ได้

“ใช่...อย่าไปคิดถึงแด็ดดีเลยลูก แด็ดดีคนนั้นเห็นแก่ตัวที่ทิ้งเราเอาไว้แบบนี้ เราจะลำบากถ้าเรากลับไปอยู่ที่บ้านของแด็ดดี เพราะฉะนั้น จำไว้นะอลิเซีย อันโทนี่ด้วย เราจะต้องอยู่ที่นี่ เราจะครอบครองบ้านหลังใหญ่โตนี้ และเป็นเจ้าของแด็ดดีโจนาธาน เราจะช่วยกันทำให้แด็ดดีรู้ว่าเรารักเขา และพร้อมจะให้เขาเข้ามาเป็นแด็ดดีที่แท้จริงของลูกๆ เข้าใจไหมที่รัก”

ม่ายสาวแสนสวยพร่ำสอนลูกๆ ตัวน้อยของตนอย่างแข็งขัน เพื่อความเป็นอยู่ที่สุขสบายราวราชินี เธอจะไม่มีวันให้ใครมาพรากเธอและลูกๆ ออกจากสิ่งที่เป็นอยู่ ถึงแม้ว่าใครคนนั้นจะเป็นคนที่อดีตสามีรักใคร่ก็ตาม ในเมื่อเธอเคยทำสำเร็จมาครั้งหนึ่งแล้ว เธอมั่นใจว่าครั้งนี้จะทำได้อีกครั้ง อย่างแน่นอน

เอลิซกอดร่างลูกๆ อย่างแสนรัก อีกไม่กี่วันอดีตสามีคนดีจะกลับมาพร้อมกับภรรยาและลูกๆ ของเขา และเธอจะได้เผชิญหน้ากับเจ้าหล่อนอีกครั้ง แม่เด็กเมื่อวานซืนที่ริอ่านใช้เรือนร่างจนโจนาธานติดกับ และถึงกับปฏิเสธในทันทีที่เธอกลับมาขอคืนดี แต่อย่าคิดว่าครั้งนี้จะชนะเธอได้ ในเมื่อเจ้าหล่อนเคยแพ้เธอมาแล้ว ก็ต้องพ่ายแพ้อีกครั้งอย่างแน่นอน อย่างยัยเด็กนิลอรนั่น ไม่มีทางรอดพ้นเงื้อมมือเธอไปได้หรอก

ความคิดของแม่ม่ายยังสาวยุติลงในบัดดล เมื่อสาวใช้นางหนึ่งเข้ามาแจ้งว่าบัดนี้อาหารเช้าของพวกเธอพร้อมแล้ว สามแม่ลูกจึงได้เดินเข้าสู่ห้องอาหาร แน่นอนว่าบนโต๊ะตัวยาวต้องอุดมไปด้วยอาหารนานาชนิด ให้สมกับที่ตอนนี้ที่เธอเป็นคนบริหารที่นี่ แทนผู้เป็นเจ้าของที่แท้จริง

เอลิซ เกรย์ หวังว่าเธอยังจะได้รับเกียรตินี้ต่อไป แม้ว่าภรรยาของผู้เป็นเจ้าของมาถึง เพราะนั่นย่อมแสดงว่า อดีตสามียังเกรงอกเกรงใจอดีตภรรยาคนนี้

และแน่นอนว่า คนที่ไม่พอใจจะต้องเป็นภรรยาวัยละอ่อนของเขา จากความไม่พอใจจะเลยเถิดสู่ความคับข้องหมองใจ และในที่สุด พวกเขาก็จะผิดใจกันจนต้องร้างลากันไป

ส่วนเธอก็รอคอยปลอบใจอดีตสามีผู้มั่งคั่งอีกครั้ง พร้อมๆ กับการเตรียมตัวเป็น มาดามเอลิซ คิงส์