EP 5/4 โปรดอย่าทำร้ายใจ
1077 คำ
“แองจี้...ฉันจะถอดกางเกงเธอแล้วนะ”
โจนาธานบอกอย่างไม่รู้ว่าจะเอ่ยกับภรรยาว่าอย่างไรดี นาทีนี้กายแกร่งส่วนล่างปวดร้าวไปหมด เพราะสองตาได้เห็นการบิดเร่าอย่างทรมานของภรรยา
“มะ...ไม่ ไม่นะคะ เด็กๆ อยู่ข้างล่าง ฉะ...ฉัน ฉันกลัวว่าว่าลูกๆ จะตามหาเรา” ชี้แจงเสียงแหบพร่า แต่กลับช่วยสามีปลดเข็มขัดจนฝ่ายสามีอมยิ้มไม่หุบ นาทีนี้โจนาธานรู้แต่ว่าภรรยาเขาน่ารักที่สุดในโลก
ขณะที่ภรรยากำลังช่วยสามีปลดเข็มขัดกางเกงอยู่นั้น สวรรค์รำไรก็มีอันต้องพังครืน เพราะเสียงเคาะประตูที่ด้านนอก
ก๊อกๆ ๆ
“แด็ดดี! มามี้! / แด็ดดี! มามี้!”
เสียงสองแฝดที่ตะโกนทะลุบานประตูเข้ามา ทำเอาโจนาธานถึงกับถอนหายใจเฮือกๆ ก่อนจะช่วยภรรยาที่กำลังหัวเราะขบขัน ติดกระดุมเสื้อของหล่อน
“คร้าบคุณลูก แด็ดดีจะเปิดประตูในห้าวินาที”
หนุ่มใหญ่ส่งเสียงสดใสตอบออกไป แต่ใบหน้าบูดบึ้งราวกับอยากจะร้องไห้ เขาจะฉลองกับเมียรักให้สมใจเสียหน่อย เจ้าลูกตัวแสบก็ดันมาขัดจังหวะเสียนี่ มันน่าจับตีก้นจริงๆ
“ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวลูกรอ ไว้คืนนี้เราค่อยฉลองนะคะ”
แม่แองจี้ของโจนาธานพูดพร้อมส่งสายตามายั่วเย้า สองแขนโอบล้อมรอบคอแกร่งของสามี ขณะที่ร่างทั้งคู่ยังก่ายเกยอยู่บนที่นอนหนานุ่ม
“จริงเหรอ ฉลองที่ได้กลับมาอยู่กับฉันละสิที่รัก หึๆๆ”
หนุ่มใหญ่หัวเราะอย่างเป็นต่อ นิลอรยิ้มร้าย ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหู
“เปล่าซะหน่อย แค่อยากฉลองเตียงใหม่ต่างหาก”
คราวนี้นิลอรรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เบียดชิดอยู่กับเนินหน้าท้องของเธอ ความภาคภูมิใจแห่งบุรุษเพศ แข็งขึงร้อนผ่าวพร้อมออกรบเต็มที่ เพียงแค่คำพูดไม่มีกี่คำ เธอก็สามารถทำให้เขามีอารมณ์ได้แล้วหรือ หื่นได้ใจจริงๆ ตาแก่โจนาธาน
“ฉันว่าคุณรีบไปเปิดประตูจะดีกว่านะคะ เดี๋ยวลูกๆ รอแย่”
นิลอรสานสบสายตากับสามี โจนาธานได้แต่ถอนอกถอนใจ ก่อนจะก้าวตรงไปที่ประตูด้วยความอึดอัดเพราะเป้ากางเกงมันคับแน่นไปหมด
“แด็ดดีกับมามี้ทำอาลาย เจสซี่ล้องเลียกตั้งนานแล้ว” หนูน้อยเจสซี่บ่นบิดามารดาอย่างเคืองๆ ส่วนเจ้าเจคน้อยคู่แฝดตอนนี้หาได้สนใจใคร เพราะเขากำลังจับมือนุ่มๆ ของพี่เลี้ยงคนใหม่อยู่ ฝ่ามือพี่เอลลี่นุ่มกว่ามือพี่ต้นตาลพี่เลี้ยงคนเก่าเยอะเลย
“โอ...ขอโทษทีครับสาวน้อยมานี่มา อึ๊บ!”
แล้วเจสสิก้าก็ถูกบิดาอุ้มไว้ นาทีต่อมานิลอรก็ออกมาสมทบกับทุกคนที่ยืนออกันอยู่หน้าห้อง แต่เธอไม่คิดว่าจะเจอคนแปลกหน้าในเวลานี้ เจ้าหล่อนคนนั้นกำลังแนะนำตัวกับสามีเธอ หน้าตานี่สะสวย ผิวขาวเป็นหยวกกล้วยเชียว หรือว่า...อีตาโจนาธานริจะมีเมียน้อย!
ฝันไปเถอะตาแก่บ้ากาม! ข้ามศพฉันไปก่อนก็แล้วกัน!
“อะแฮ่ม! คุยอะไรกันอยู่หรือคะ”
คุณแม่ลูกสองถามยิ้มๆ พลางเดินเข้าไปคล้องแขนข้างที่ว่างอยู่ของสามีเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ สตรีแปลกหน้าคนนั้นยกมือไหว้เจ้าบ้านอีกคน แต่ทำเอานิลอรเป็นงง เพราะหน้าตาเจ้าหล่อนมองอย่างไรก็ต้องฟันธงว่าลูกครึ่ง ทว่ากลับมือไม้อ่อนไหว้สวยกว่าเธอเสียอีก
“นี่พี่เลี้ยงของลูกๆ จ้ะแองจี้ ฉันให้มาช่วยเลี้ยงลูกของเราไงจ๊ะ”
หนุ่มใหญ่แนะนำ เขาให้คนรู้จักช่วยหาพี่เลี้ยงให้เด็กๆ ด้วยว่าไม่อยากให้ภรรยาเหนื่อยจนเกินไป
“สวัสดีค่ะคุณแองจี้ ฉันชื่ออรุณฉัตรค่ะ เรียกว่าเอลลี่ก็ได้ค่ะ”
นิลอรงงเล็กน้อย เธอไม่ได้บอกว่าต้องการพี่เลี้ยงสักนิด และที่สำคัญก็คือ ทำไมพี่เลี้ยงของเด็กๆ ถึงได้สวยขนาดนี้! โอย...ไม่ไหวหรอก เดี๋ยวตาแก่โจนาธานควบคุมความหื่นตัวเองไม่ไหว กลายร่างเป็นสมภารแก่ๆ ย่องกินลูกไก่ในวัดพอดี
“ฉันไม่รับ เธอกลับไปเถอะ ฉันเลี้ยงลูกเองได้ไม่ต้องการพี่เลี้ยง”
นิลอรปฏิเสธ นัยน์ตาดำดุปรากฏชัดเจนบนใบหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์
“เอ้า? ทำไมละแองจี้ คุณครูเอลลี่คนนี้ฉันอุตส่าห์ให้เพื่อนหามาให้นะ”
โจนาธานชักงง เขาอุตส่าห์ได้คนเก่งอย่างครูเอลลี่มาเป็นพี่เลี้ยง ค่าจ้างหรือก็แพงกว่าพี่เลี้ยงเด็กธรรมดาเพราะเจ้าหล่อนเรียนจบปริญญาสายนี้มาโดยตรง มิหนำซ้ำเรื่องภาษาไทย ครูเอลลี่ก็สามารถสื่อสารกับเด็กๆ และภรรยาที่รักได้ไม่มีติดขัด แล้วแม่แองจี้จะเอาอะไรอีกละทีนี้
“ทำไมหรือคะคุณแองจี้ หรือว่าเอลลี่ทำอะไรผิด ขอร้องเถอะค่ะ เอลลี่ต้องได้งานนี้นะคะ เอลลี่จำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ รับเอลลี่เข้าทำงานเถอะนะคะคุณแองจี้”
อรุณฉัตรอ้อนวอนขอร้องเพราะเธอมีความจำเป็น แม้ว่าเรื่องที่นำมาใช้เป็นข้ออ้างจะปั้นแต่งขึ้นมา แต่มันก็พอมีความจริงอยู่บ้าง อย่างน้อยๆ เงินทองก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่เธออาสารับงานนี้มาจากคุณลุงทันทีที่ท่านเอ่ยปาก
เรื่องของเรื่องก็คือ เธออยากเปิดโรงเรียนอนุบาล แต่ว่าลุงของเธอไม่ยอมเพราะเห็นว่ายังไม่มีประสบการณ์ ท่านจึงท้าทายด้วยการให้หลานสาวอย่างเธอลองมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่บ้านของเพื่อนรุ่นน้อง ซึ่งก็คือคุณโจนาธานคนนี้ และถ้าเธอถูกปฏิเสธตั้งแต่เริ่มงานวันแรก ก็มีหวังได้กินแห้วเรื่องโรงเรียนอนุบาลกันพอดี
“ฉันชื่อนิลอร ถ้าจะให้ดีเรียกฉันว่านายหญิงด้วย”
นิลอรเอามาดคุณนายเข้าข่มคนที่สวยกว่า ดูจากหน้าตาคงเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยกระมัง หน้าเด็กเหลือเกิน และมันก็น่าหมั่นไส้ตรงหน้าเด็กนี่แหละ
โจนาธานรู้แกวคุณภรรยา เล็บคมๆ ของหล่อนเริ่มจิกเข้าท่อนแขนเขา มันแรงขึ้นตามลำดับ แปรผันตามเสียงแข็งๆ ที่กดต่ำลงเรื่อยๆ คนขี้หึงนี่ดูง่ายจริงๆ
- ผู้เขียน
