กว่าบอสหนุ่มใหญ่วัยสามสิบแปดปีจะเข้าใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป แม่ตัวดีก็หัวเราะจนแทบจะหายใจไม่ทัน พอหยุดได้แค่ชั่วอึดใจเดียวก็เริ่มหัวเราะใหม่ พลางส่งนิ้วเรียวกรีดน้ำตาที่ซึมออกมาเพราะขำจนทนไม่ไหว ก่อนจะบอกเขาว่าให้เลิกพูดจาสำบัดสำนวนได้แล้ว
พายุต้องโทร. ถามรุ่นน้องอย่างภาสกรจึงได้คำตอบว่าทำไมคนฟังถึงเก็บอาการไม่ไหวจนปวดแก้ม
‘ไม้กันหมานะพี่ พี่น้องต้องขอให้เขาเป็นไม้ ไม่ใช่หมา’
เขารีบเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อจะได้ไม่ต้องรู้สึกขายหน้าไปมากกว่าที่เป็นอยู่ ดีเท่าไหร่แล้วที่กอหญ้าไม่โกรธเรื่องกล่าวหาว่าเธอเป็นหมา….
“ตกลงว่ายังไง เธอจะช่วยฉันหรือเปล่า” เขาขอให้กอหญ้าเก็บไปคิดดูก่อนและลองถามอีกครั้งในเช้าวันถัดมา
“กอหญ้าช่วยได้ค่ะ แต่กอหญ้าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนเก่งอย่างบอสต้องกลัวผู้หญิงจีบด้วย” พายุบอกว่าคนจากบริษัทแม่ที่กำลังจะเข้ามาดูงานในสัปดาห์หน้าตามตื๊อเขามาได้สักพักใหญ่ ๆ แล้ว แต่ไม่ได้บอ
