ตอนที่ 1
758 คำ
ตอนที่ 1
(ไรท์ : ตำแหน่งนามสนมต่างๆ จะอ้างอิงมาจากราชวงศ์ถังนะคะ หากผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยด้วยนะคะ)
(พระเอกจะเป็นคนไทย ส่วนนางเอกจะเป็นคนจีน เมื่อตอนที่พระนางเจอกัน จะคุยกันโดยภษาจีนและไทย แต่ไรท์ ไม่รู้ภาษาจีน ก็จะขอแทน J เป็นสัญลักษณ์ของภาษาจีนนะคะ)
Talk ฟางลี่
#J
“นับแต่นี้ไป จาง ฟางลี่ มียศศักดิเป็นฮองเฮา ในราชวงศ์หยวน ฮ่องเต้หยวนเป่า นับแต่นี้เป็นต้นไป!” ขันทีชั้นผู้ใหญ่ ประกาศต่อหน้านางสนมและขุนนางต่างๆ ข้าหันไปยิ้มทักทายฟางฉี พี่สาวฝาแฝดของข้า ที่มีศักดิ์เป็นกุ้ยเฟย
“....” นางยิ้มตอบเล็กน้อย และเบือนหน้าหนีข้าไปทางอื่น
✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
ตำหนักเหมยกุ้ย (กุหลาบ)
ข้าเป็นลูกสาวของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ มีพี่สาวฝาแฝดชื่อฟางฉี ในตอนแรก ข้ามีตำแหน่งเป็นกุ้ยเฟย และหลังจากที่ข้าได้เป็นฮองเฮา พี่สาวฟางฉีนางก็ได้ขึ้นมาเป็นกุ้ยเฟยแทนตำแหน่งของข้า
“ฝ่าบาท หม่อมฉันขอไปพบท่านพี่สักครู่นะเพคะ” ร่างบางยิ้มขออนุญาตพระสวามี หรือฮ่องเต้หยวนเป่า
“อืม....ข้าจะรอ” ฝ่าบาทพยักหน้าเข้าใจพร้อมประจูบบางๆ มาที่ปากของข้า “รีบกลับมาล่ะ”
“เพคะ” ร่างบางย่อตัวคำนับและเดินออกมา
ตำหนัก ยู่จินเชียง (ดอกทิวลิป)
ณ วังหลัง ตำหนักต่างๆ ของนามสนม จะมีชื่อแตกต่างกันออกไป โดยใช้ชื่อของดอกไม้ต่างๆ มาตั้งเป็นชื่อตำหนัก ส่วนของข้า ชื่อว่า เหมยกุ้ย ดอกกุหลาบ
“ท่านพี่!” ร่างบางโผลกอดพี่สาวฝาแฝดทันทีที่เจอหน้า พี่สาวฝาแฝดฟางฉีรีบถอยหนีและพูดว่า
“บัดนี้ท่านมีศักดิ์เป็นฮองเฮา ยศสูงกว่าหม่อมฉัน ถึงแม้เราจะเป็นพี่น้องกัน แต่ก็อย่าได้ทรงทำแบบนี้เลยเพคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเชื่อว่าฝ่าบาทจะต้องเข้าใจ” ช่วงที่ข้าและท่านพี่เข้าวังแรกๆ พวกเราจะไปชมพระจันทร์กันอยู่บ่อยๆ “เราไปชมพระจันทร์กันไหม?”
“หามิได้หรอกเพคะ หม่อมฉันก็แค่กุ้ยเฟยคงมีอาจเอื้อมที่จะไปชมจันทร์กับฮองเฮา!” ท่านพี่ฟางฉีตอบเสียงกระแทกเล็กน้อย แต่ข้าไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะว่าข้าชินแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกน่ะ ไปกันเถอะ!”
“ให้หม่อมฉันตามไปด้วยนะเพคะฮองเฮา” เย่หลินนางกำนัลคนสนิทของข้าพูด
“ไม่ต้อง เจ้ารอข้าอยู่ตรงนี้ ข้าอยากจะไปชมจันทร์กับท่านพี่เป็นการส่วนตัว ไปกันเถอะท่านพี่!” มือบางคว้ามือพี่สาวยศกุ้ยเฟย มุ่งตรงไปที่สะพานกลางแม่น้ำเพื่อชมพระจันทร์ “พระจันทร์สวยมากเลยล่ะ!”
“ฮองเฮายังทรงเหมือนเดิมเลยนะเพคะ จอมแก่นจริงๆ”
“ข้าก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วข้าก็ไม่อยากเอาเรื่องยศศักดิ์มาทำให้ความสัมพันธ์ของพี่น้องต้องแตกแยกกัน เพราะว่าข้าน่ะ....รักท่านพี่ที่สุด” ว่าจบ ร่างบางก็สวมกอดพี่สาวอีกครั้ง
“แต่ข้า...ไม่เคยรักเจ้า!”
ฉึก!
“เอาะ!” มีดปลายแหลมถูกแทงเข้าที่ท้อง ร่างบางปล่อยกอดออกพร้อมจับที่บาดแผลของตัวเอง “เลือด..ท่านพี่ อึก! ท่านทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน!”
“ข้าเป็นพี่ เราสองคนเหมือนกันทุกอย่าง! แต่ฝ่าบาทกลับเลือกเจ้าเป็นฮองเฮา! ทั้งๆ ที่มันควรจะเป็นข้า! ข้าแค้นใจตั้งแต่ที่เจ้าถูกเลือกเป็นพระชายา รอแต่งตั้งเป็นฮองเฮา! ข้าเกลียดเจ้า! นังน้องสารเลว!”
“อึก...แต่ถึงอย่างไร ข้ากับท่านก็เป็นพี่น้องกัน ข้าไม่คิดว่าท่านจะทำกับข้าได้เช่นนี้!”
“เจ้ามันสมควรตาย! ข้าไม่เคยคิดอยากจะมีน้องสาวอย่างเจ้า! แต่เจ้าไม่ต้องห่วงนะ ข้าจะจัดการทุกอย่างเอง! ข้าจะให้เจ้าตายในนามของข้า และข้าจะเป็นเจ้าแทน แค่นี้ข้าก็รอดพ้น! แถมยังได้ตามอาลัยอาวรณ์จากฝ่าบาทอีก! ลาก่อน...น้องรัก!”
ฉึก!
มีดปลายแหลมถูกแทงเข้ามาอีกครั้ง...ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดดับไป ข้าก็ถูกผลักตกมาในแม่น้ำ ทั้งชุดที่หนักรวมถึงข้าที่บาดเจ็บ
ข้าไม่อาจว่ายน้ำให้ตัวเองรอดพ้นจากความตายนี้ได้...แสงสว่างจากพระจันทร์ค่อยๆ เลือนหายไป ก่อนที่ทุกอย่าง จะมืดดับไป
“ฝ่าบาท...หม่อมฉันรักพระองค์นะเพคะ”
- ผู้เขียน
