ตอนที่ 8
“หึหึ!” ร่างสูงหัวเราะลั่น เมื่อกี้ยังตะลึงอยู่เลย อะไรของเขาเนี่ย!
“เอ็งหัวเราะอะไร?” พาสุเขาถาม ระหว่างพอกับพาสุ ข้าขอเรียกว่าพาสุแล้วกัน
“ข้าเป็นคนพายัยนี่มานะจ้ะพ่อ” ร่างสูงยิ้มเยาะพร้อมยกแขนมาผาดบ่าร่างบาง หนักจริงๆ! คนหรือวัวกันเนี่ย! “หากไอ้พายุมันมาขอเสียตั้งแน่เมื่อวาน ข้าก็คงจะเก็บเอาไว้ให้มัน หึ! แต่มันช้าไปเพราะยัยนี่เป็นเมียข้าแล้ว!”
“กี่คนแล้วเอ็งละ!” พาสุพูดตอบ พร้อมจ้องหน้าข้าเขม็ง ข้าทำอะไรผิดงั้นหรอ? หรือว่าเขาจะได้ยินความคิดข้าที่ข้าเรียกเขาว่าพาสุ “แค่นังชบากับนังรำยงข้าก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว!”
“โจรก็แบบนี้แหละจ้ะพ่อ มันก็ต้องมีกันบ้าง ถึงยังไงฉันก็ไม่ถึงเมียฉันอยู่แล้วละ พ่อไม่ต้องห่วง หึหึ!”
ฟอด!
“เจ้า! ไอ้บ้า! มาหอมแก้มข้าแบบนี้ได้ยังไงกัน!” ข้าดันหน้าเขาออกพร้อมตีแขนเขารัวๆ แต่เหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย! “เจ้ามันบังอาจที่สุด!”
“มันพูดอะไรของม
