คำพูดเปรียบเปรยแทงใจดำ ทำให้มนัสต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ นั่งมองสาวสวยปากจัดก้าวฉับๆ ออกจากห้องของตนเองไป
มนัสถอนหายใจด้วยความมึน เรื่องอะไรที่เขาต้องมาให้ผู้หญิงดูถูกถึงเพียงนี้
เฮริคนะเฮริค! สุดท้ายเขาก็ได้แต่ก่นด่าและตัดพ้อเพื่อนรักอยู่ในใจ ก่อนจะลุกขึ้นจัดการกับตัวเอง เพราะวันนี้ มีงานด่วนจะต้องเดินทาง และทิ้งร้านไว้ให้ผู้ช่วยร้านดูแลจนกว่าเรื่องทุกอย่างจะเรียบร้อย
ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ร่างสมส่วนบึกบึนอย่างชายไทยเตรียมพร้อมเดินทาง มือข้างหนึ่งผลักประตูเปิดออก
“หะ หือ...?”
ไม่ทันได้ก้าวเท้าออกจากห้อง เขาก็หยุดชะงัก ใช้สายตา กวาดมองสิ่งที่ยืนปักหลัก อยู่ตรงประตูห้อง ด้วยความแปลกใจ
คนยืนขวางทาง ปักหลักนิ่งเงียบ
“เป็นอะไร ทำไมยังไม่กลับบ้าน?” ด้วยความแปลกใจ มนัสจึงเอ่ยถาม พร้อมเอียงคอมองตามใบหน้าหวานที่บัดนี้ไร้เครื่องสำอางแต่ก็น่ามอง ก้มมองต่ำ เหมือนไม่อยากมองหน้าเขาอย่
