"นึกว่ากลับแล้วเสียอีกค่ะ" อันชิตาเอ่ยทักหลังออกมาจากห้องทำงาน พบเลขาคนสวยยังนั่งทำงานอยู่ ดูเวลาก็เกือบสองทุ่ม วันนี้นิลลดามาหาเธอทำให้ต้องอยู่ทำงานจนดึกดื่นเพราะคนรักมาขโมยเวลางานเธอ
"ค่ะ เดี๋ยวว่าจะกลับแล้ว คุณอันจะให้ดาวไปส่งมั้ยคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"กับพิณตรา เป็นยังไงคะ" กลั้นใจเอ่ยถามออกไป เพราะเห็นสีหน้าพิมพ์ดาวดูเครียดๆ ต่างจากเมื่อเช้า
"ฟู่ว" อยู่ๆ คนถูกถามก็ถอนหายใจออกมา เหมือนอยากจะระบาย
"ยากนะคะ ต้องฝืนเป็นคนอื่นแบบนี้" อันชิตารีบนั่งลงข้างพิมพ์ดาว หล่อนไม่ใช่เเค่ลูกน้องแต่เปรียบเสมือนเพื่อนด้วยซ้ำ พิมพ์ดาวจึงเล่าเรื่องระหว่างเธอและพิณตราให้ฟัง
"งั้นก็ไม่ต้องฝืนค่ะ และบอกความจริง ฉันว่าพิณตราจำคุณได้ ถึงมาเกาะแกะอยู่แบบนี้ คิดในแง่ดีสิคะ"
"แต่คุณอลิน"
"ช่างคุณอลินเถอะค่ะ" พูดเเค่นั้นก็ขอตัวกลับทิ้งให้พิมพ์ดาวคิดไม่ตกอยู่อย่างนั้น ไม่มีสมาธิจะทำงานต่อจึงจำต้องเก็บข้าวของเ
