"หิวมั้ยคะ"
"ตื่นนานแล้วเหรอคะ" คนพี่หันไปเจอคนตาแป๋วที่กำลังเท้าคางมองเธอที่เพิ่งจะตื่นจากความเพลีย
"ค่ะ"
"แล้วทำไมไม่ปลุกพี่ล่ะ"
"พิณอยากนอนมองหน้าสวยๆ ของพี่ตอนหลับ"
"พูดไปค่ะ พี่แก่แล้วนะ พิณสวยกว่าพี่ตั้งเยอะ"
"ไม่เถียงค่ะเรื่องที่พิณสวย แต่เถียงเรื่องที่พี่บอกว่าตัวเองแก่ พี่ดูหน้าอ่อนกว่าแม่พิณอีก"
"ก็ท่านอายุมากกว่าพี่นี่คะ"
"จริงด้วย" เด็กสาวเอ่ยออกมาอย่างนึกได้เพราะมันคือความจริง
"แต่แม่พิณชอบฉีดโบทอก ฟิลเลอร์ และอะไรต่อมิอะไรตั้งหลายอย่าง ยังสวยสู้พี่ไม่ได้เลย"
"พอแล้วค่ะเลิกยอพี่และก็เลิกเผาคุณแม่ได้แล้ว ไม่น่ารักเลย"
"พี่โกรธแม่พิณหรือเปล่าที่ทำให้เราต้องแยกกันแบบนี้" ดึงมือคนพี่มากุมไว้อย่างเอาใจ
"ไม่ค่ะ" เธอตอบตามตรง
"ทำไมล่ะ พิณยังโกรธเลยนะ อยากให้แม่ตายทุกวันเราจะได้กลับไปอยู่ด้วยกัน"
"อย่าพูดหรือคิดแบบนั้นอีกนะพิณมันบาป ถ้าท่านมาได้ยินจะเสียใจมากแค่ไหน"
"แม
