เอมกับพี่จุนขับรถเดินทางมาเรื่อยๆ แถมรถก็ติดแต่ไม่ติดหนึบเป็นชั่วโมงเหมือนที่เอมเคยมา อาจจะเพราะเอมกลับมาก่อนวันหยุดเทศกาลปีใหม่ของคนส่วนมาก ที่บริษัทเอมก็ยังไม่หยุดหรอกค่ะ เอมลากลับก่อน แต่อีกไม่ถึงร้อยกิโลก็ถึงบ้านเอมแล้ว ระหว่างทางเอมชวนคนข้างๆ เอมคุยตลอดไม่งั้นนะ ง่วงหลับในชัวร์
เอม : เหนื่อยไหมคะ
จุน : เหนื่อย...ง่วงด้วยอ่ะ จะมีใครใจดีให้ผ้าเย็นไหมน๊าาา (เสียงพูดเชิงขอร้องแต่น้ำเสียงนั้นแสนออดอ้อน)
เอม : ไม่มีอ่ะ...
จุน : อ้าว
เอม : ฮ่าๆๆ ล้อเล่นค่าาา มาเอมแกะให้ จะแวะล้างหน้าก่อนไหมคะ
จุน : แวะก็ดี พี่จะกินกาแฟด้วย
เอม : ผ้าเย็นค่ะ มาเอมเช็ดให้พี่ขับรถไป
จุน : แฟนใครน่ารัก....
เอม : ใครบอก....เอมโสดดดดด
จุน : โสดหรอออ โป๊ก !
เอม : โอ๊ย!...เขกมาได้เจ็บนะเนี่ย
จุน : แล้วยังโสดอยู่ป่ะครับ
เอม : โสดตอนพี่เผลออ่ะแหละ (เธอหันหน้าออกหน้าต่างรถแล้วบ่นอุบคนเดียวเบาๆ)
จุน : อะไรน
