บทที่17
อาชาสีดำควบตะบึงมุ่งเข้าสู่ประตูเมืองหลวง ร่างสูงใหญ่ในชุดดำ กระโดดขึ้นไปยืนบนกำแพงเมือง
ตาคมดุจเหยี่ยวมองฝุ่นที่ฟุ้งกระจายในอากาศเพราะรถม้าวิ่งผ่าน เป็นรถม้าของหลงเจี้ยนกั๋วที่เพิ่งกลับมาถึงเมืองหลวง
เขารอ รอจนมั่นใจว่าใช่นางจริงๆ ไม่ใช่คนที่มีใบหน้าของนางแต่วิญญาณข้างในกลับไม่ใช่ และครั้งนี้เขาจะไม่ยอมเพราะเขาไม่ใช่คนผิด คนพวกนั้นต่างหากที่ทำ เหลือแค่ต้อนนางกลับมาเมืองหลวงเท่านั้น เขาเตรียมทุกอย่างไว้รอนางหมดแล้ว รอเพียงนางยอมรับมันเท่านั้น
“หยางเหิง” องครักษ์เงาปรากฏตัวคุกเข่าลงกับพื้นรอรับคำสั่ง
“เริ่มดำเนินแผนการได้เลย” สั่งการเพียงสั้นๆ เท่านั้น เขาไม่ใช่คนพูดมากความ คนในปกครองล้วนอยู่ในกฏระเบียบเคร่งครัด คำสั่งของเขาคือประกาศิต
“ตอนนี้ จางหลันอันอยู่ที่ใด”
“นางเดินทางมาถึงเมืองหลวงตอนรุ่งเช้า ก็ล้มป่วยทันที ข้าสั่งให้องครักษ์ฝีมือดีที่สุดคอยดูแลนางอยู่ห่างๆ”
ร่างสูงก
