เพล้งงงง
แก้วเหล้าในมือของเคลวินตกลงกระแทกกับพื้นเพราะเขาปามันลงไป เหล้ากระจายจนเปื้อนพื้นไม้
“อะไรกันวะไอ้เคน แค่หยอกเล่น ทำไมจะต้องโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงด้วย” อเล็กซิสหัวเราะร่วน “หรือว่าแท้จริงแล้ว นายหึงน้องเฌอปรางคนสวยวะ”
“นั่นสิ หึงก็ยอมรับมาเถอะ เพื่อนจะได้ไม่ต้องไปวุ่นวาย” ชาร์ลีก็สนับสนุนอเล็กซิส
“เปล่า” เคลวินต้องใช้ความพยายามมากมายที่จะควบคุมโทสะร้ายเอาไว้ และพูดเสียงราบเย็นชา “แก้วก็แค่หลุดมือน่ะ ไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกนายดื่มสิ”
อเล็กซิสเอียงหน้ามาเข้ากระซิบข้างหูของชาร์ลี
“ไอ้เคนแม่งปากแข็งโป๊กเลยว่ะ”
“ช่างมันเถอะ ปล่อยมันไป”
เคลวินไม่ได้สนใจจะฟังว่าเพื่อนซี้สองคนกำลังนินทาอะไรตนเองอยู่ เพราะตอนนี้สมองของเขากำลังพาลไปถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องขายหน้า
“เดี๋ยวเด็กจะมาพาพวกนายไปห้องพัก อ้อ แล้วพรุ่งนี้เช้าถ้าจะกลับก็รีบไปเลยนะ ไม่ต้องรอให้ฉันไปส่งหรอก”
“อ้าว ไอ้นี่แม่งไ
